سورهٔ یوسف آیه ۳۱

تفسیر


جزء ۱۲
سوره یوسف
حزب ۴۸

متن عربی آیه

٣١ فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِّنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِيمٌ

ترجمه‌ها

پس چون [زلیخا] مکر (ذمّ کردن) آنها (زنان) را شنید [برای شرکت در ضیافت] نزد آنها فرستاد و [مجلسی لایق شأن ملوک آماده کرد] برای آنها (زنان) پُشتی (مُتکا) آماده کرد و به هر کدام از آنها (زنان) چاقویی داد و [بعد از آنکه یوسف را با البسهٔ فاخر و انواع آنچه که با آن زینت می‌‌دهند آراست زلیخا به یوسف] گفت: بر آنها (زنان) خارج شو و چون او (یوسف) را دیدند از او تجلیل نمودند و دستان خود را بریدند (مجروح کردند) و [زنان] گفتند: پناه بر خداوند این بشر نیست (او در جمالش فوق بشریّ است) که این (یوسف) جز مَلکی بزرگوار نیست

پس چون (زلیخا) مکر آنها را شنید نزد آنها فرستاد و برای آنها پشتی آماده کرد و به هر کدام از آنها چاقویی داد و (زلیخا به یوسف) گفت: بر آنها خارج شو و چون او (یوسف) را دیدند از او تجلیل نمودند و دستان خود را بریدند و گفتند (مؤنّث): پناه بر خداوند این بشر نیست که این جز مَلکی بزرگوار نیست

چون (زلیخا) ملامت زنان مصری را درباره خود شنید فرستاد و از آنها دعوت کرد و (مجلسی بیاراست و) به احترام هر یک بالش و تکیه‌گاهی بگسترد و به دست هر یک کاردی (و ترنجی) داد و (آن گاه با زیب و زیور یوسف را بیاراست و) به او گفت که به مجلس این زنان درآ، چون زنان مصری یوسف را دیدند بس بزرگش یافتند و دستهای خود (به جای ترنج) بریدند و گفتند حاش للّه که این پسر نه آدمی است بلکه فرشته بزرگ حسن و زیبایی است.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

فَلَمَّا
پس هنگامی که
سَمِعَتْ
شنید
بِمَكْرِهِنَّ
مکرشان را
أَرْسَلَتْ
فرستاد
إِلَيْهِنَّ
در پی آنها
وَأَعْتَدَتْ
و آماده نمود
لَهُنَّ
برای آن‌ها
مُتَّكَأً
تکیه گاه
وَآتَتْ
و داد
كُلَّ
هر
وَاحِدَةٍ
یک از آنها
مِّنْهُنَّ
یک از آنها
سِكِّينًا
کارد
وَقَالَتِ
و گفت
اخْرُجْ
خارج شو
عَلَيْهِنَّ
بر آنها
فَلَمَّا
پس هنگامی که
رَأَيْنَهُ
دیدند او را
أَكْبَرْنَهُ
بزرگ یافتند او را
وَقَطَّعْنَ
و بریدند
أَيْدِيَهُنَّ
دستانشان را
وَقُلْنَ
و گفتند
حَاشَ
منزه است
لِلَّهِ
خداوند
مَا
نیست
هَذَا
این
بَشَرًا
بشر
إِنْ
نیست
هَذَا
این
إِلَّا
مگر
مَلَكٌ
فرشته
كَرِيمٌ
بزرگوار