سورهٔ ابراهیم آیه ۱۲

و چرا ما بر خداوند توکّل نکنیم و (در حالی که) او ما را به راه‌‌هایمان هدایت کرده است؟ و بر آنچه که شما به ما اذیّت می‌‌رسانید البتّه حتماً صبر می‌‌کنیم و توکّل کنندگان تنها باید بر خداوند توکّل نمایند [یعنی کسی که ارادهٔ توکّل نموده است پس جز بر خداوند توکل نمی‌‌کند زیرا او حقیق (سزاوار) است به اینکه بر او توکّل شود برای اینکه او عالم به جمیع جهات آنچه است که دربارهٔ آن بر او توکّل می‌‌شود و بر حفظ آن قادر است، و در آنچه که وکالت آن بر او است واف (وفاکننده) است]

و چرا ما بر خداوند توکّل نکنیم و (در حالی که) او ما را به راه‌هایمان هدایت کرده است؟ و بر آنچه که شما به ما اذیّت می‌رسانید البتّه حتماً صبر می‌کنیم و توکّل کنندگان تنها باید بر خداوند توکّل نمایند

و چرا ما بر خدا توکل نکنیم در صورتی که خدا ما را به راه راستمان هدایت فرموده؟و البته (در راه اطاعت و رضای خدا) بر آزار و ستمهای شما صبر خواهیم کرد، و ارباب توکل باید (در همه حال خوش و ناخوش) تنها بر خدا توکل کنند.