سورهٔ ابراهیم آیه ۱۷

که [برای غایت کراهتش بر آن] آن را جرعه جرعه می‌‌نوشد و به آسانی آن را قورت نمی‌‌دهد (فرو نمی‌‌برد) و مرگ از هر مکان [بحسب اسباب آن] نزد او می‌‌آید و (در حالی که) او مرده نیست [یعنی در آنگاه که او استراحت می‌‌کند] و از ورای آن عذابی غلیظ است {خداوند به منّ خود و فضل خود و احسان قدیم خود ما را پناه دهد}

که آن را جرعه جرعه می‌نوشد و به آسانی آن را قورت نمی‌دهد (فرو نمی‌برد) و مرگ از هر مکان نزد او می‌آید و (در حالی که) او مرده نیست و از ورای آن عذابی غلیظ است

که آن آب پلید را جرعه جرعه می‌آشامد و هیچ گوارای او نشود، و از هر جانب مرگ به وی روی آور شود ولی نمیرد و فراروی او عذابی سخت خواهد بود.