سورهٔ ابراهیم آیه ۱۸

مَثل کسانی که به پروردگارشان کفر ورزیده‌‌اند [یعنی حکایت آنها و شأن آنها در احوالشان و اعمالشان و قبول آن و ردّ آن]، اعمالشان مانند خاکستری است که در روز تندبادی (طوفانی) باد به آن شدید شده است [آن را حمل می‌‌کند و بردن آن را سرعت می‌‌دهد] که بر [جزای] چیزی از آنچه که [در اسلام] کسب کرده‌‌اند توانائی ندارند (نمی‌‌رسند) آن [تعب (رنج) در عمل و عدم قدرت بر چیزی از جزای آن با اینکه احتساب می‌‌کردند که آنها صُنع خوبی می‌‌کنند] همان گمراهی دور است

مَثل کسانی که به پروردگارشان کفر ورزیده‌اند اعمالشان مانند خاکستری است که در روز تندبادی (طوفانی) باد به آن شدید شده است که بر چیزی از آنچه که کسب کرده‌اند توانائی ندارند آن همان گمراهی دور است

مثل اعمال کسانی که به خدا کافر شدند به خاکستری می‌ماند که در روز تند باد شدید همه به باد فنا رود، که از همه کوشش خود هیچ نتیجه نبرند. این همان ضلالت (و حسرت) دور (از طریق نجات) است.