سورهٔ ابراهیم آیه ۳۷

[ای] پروردگار ما، همانا من [بعضی] از ذرّیّه‌‌ام را در درّه‌‌ای بدون کشت (وادی مکّه) نزد بیت الحرام (خانهٔ محترم) تو [که تهاون (بی‌‌احترامی) به آن و تعرّض به کسی که در نواحی آن است و آنچه که در آن باشد حرام است] سکنی داده‌‌ام [ای] پروردگار ما، تا اقامهٔ نماز کنند پس [بعضی] از دل‌‌های مردم را قرار ده که به سوی آنها تمایل کنند از ثمرات [درختان طبیعی و ثمرات درختان روحی و آنها دوستی و انقیاد و ذوق و معرفت و وصال و اتّحاد و غیر آنها هستند از آنچه که در معاد ظاهر می‌‌شود] به آنان روزی بده به ترقّب اینکه آنها شکر کنند

(ای) پروردگار ما، همانا من (بعضی) از ذرّیّهام را در درّه‌ای بدون کشت نزد بیت الحرام (خانهٔ محترم) تو سکنی داده‌ام (ای) پروردگار ما، تا اقامهٔ نماز کنند پس (بعضی) از دل‌های مردم را قرار ده که به سوی آنها تمایل کنند از ثمرات به آنان روزی بده به ترقّب اینکه آنها شکر کنند

پروردگارا، من برخی از ذرّیّه و فرزندان خود را به وادی بی‌کشت و زرعی نزد بیت‌الحرام تو مسکن دادم، پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس تو دلهایی از مردمان را به سوی آنها مایل گردان و به انواع ثمرات آنها را روزی ده، باشد که شکر تو به جای آرند.