سورهٔ ابراهیم آیه ۴

و رسولی را نفرستادیم مگر به زبان قوم خود تا برای آنان بیان کند و خداوند کسی را که بخواهد گمراه می‌‌کند و کسی را که بخواهد هدایت می‌‌نماید [با خذلان (خودداری از یاری کردن) و توفیق (یاری کردن)] و او چیره است [که از آنچه که می‌‌خواهد منع نمی‌‌شود] و حکیم است [که خذل (خودداری از یاری) نمی‌‌کند و وفق (یاری) نمی‌‌کند مگر از حکمت مقتضی برای او]

و رسولی را نفرستادیم مگر به زبان قوم خود تا برای آنان بیان کند و خداوند کسی را که بخواهد گمراه می‌کند و کسی را که بخواهد هدایت می‌نماید و او چیره و حکیم است

و ما هیچ رسولی در میان قومی نفرستادیم مگر به زبان آن قوم تا بر آنها (معارف و احکام الهی را) بیان کند، آن‌گاه خدا هر که را خواهد به ضلالت وا می‌گذارد و هر که را خواهد به مقام هدایت می‌رساند و او خدای مقتدر داناست.