سورهٔ ابراهیم آیه ۹

تفسیر


جزء ۱۳
سوره ابراهیم
حزب ۵۱

متن عربی آیه

٩ أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ

ترجمه‌ها

آیا خبر کسانی که پیش از شما بوده‌‌اند به شما نرسیده؟ [تا عبرت بگیرید و مثل آنچه که] قوم نوح و عاد و ثمود و کسان بعد از آنها [از رسولان و امّت‌‌های آنها انجام دادند را انجام ندهید] که [عدّه و عدّت (آمادگی) و مدّت و حیّز (مکان) و قصّهٔ] آنها را [کسی] جز خداوند نمی‌‌داند، که رسولانشان بیّنه‌‌هایی (احکام نبوّت) را نزد آنها آوردند [که شاهد بر صدقِ آورندگان آنها است] آنگاه دستانشان را [از شدّت غیظ] بر دهان‌‌های خود نهادند و گفتند: همانا ما به آنچه که شما به آن فرستاده شده‌‌اید کفر ورزیدیم و ما البتّه از آنچه که ما را به آن دعوت می‌‌کنید در شکّ هستیم، تردید کننده‌‌ایم

آیا خبر کسانی که پیش از شما بوده‌اند به شما نرسیده؟ قوم نوح و عاد و ثمود و کسان بعد از آنها که آنها را (کسی) جز خداوند نمی‌داند، که رسولانشان بیّنه‌هایی را نزد آنها آوردند آنگاه دستانشان را (از شدّت غیظ) بر دهان‌های خود نهادند و گفتند: همانا ما به آنچه که شما به آن فرستاده شده‌اید کفر ورزیدیم و ما البتّه از آنچه که ما را به آن دعوت می‌کنید در شکّ هستیم، تردید کننده‌ایم

آیا اخبار بسیاری از پیشینیان شما مانند قوم نوح و عاد و ثمود و اقوام بعد از اینها که جز خدا کسی بر احوالشان آگاه نیست به شما نرسیده که پیغمبرانشان آیات و معجزات روشن بر آنها آوردند و آنها (از تعجب و خشم) دست به دهان فرو برده می‌گفتند که ما به هر چه شما پیغمبران مأمور تبلیغ آن هستید کافریم و هم در آنچه شما ما را بدان دعوت می‌کنید شک و تردید داریم.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

أَلَمْ
آیا نیامد برای شما
يَأْتِكُمْ
آیا نیامد برای شما
نَبَأُ
خبر مهم
الَّذِينَ
کسانی که
مِن
قبل از شما
قَبْلِكُمْ
قبل از شما
قَوْمِ
قوم
نُوحٍ
نوح
وَعَادٍ
و عاد
وَثَمُودَ
و ثمود
وَالَّذِينَ
و کسانی که
مِن
از
بَعْدِهِمْ
بعدشان
لَا
نمی‌شناسد آنها را
يَعْلَمُهُمْ
نمی‌شناسد آنها را
إِلَّا
مگر
اللَّهُ
خداوند
جَاءَتْهُمْ
آمد برایشان
رُسُلُهُم
پیامبرانشان
بِالْبَيِّنَاتِ
با دلایل روشن
فَرَدُّوا
پس برگرداندند
أَيْدِيَهُمْ
دستانشان
فِي
در
أَفْوَاهِهِمْ
دهان‌هایشان
وَقَالُوا
و گفتند
إِنَّا
همانا ما
كَفَرْنَا
منکر شدیم
بِمَا
به آن چه
أُرْسِلْتُم
فرستاده شدید
بِهِ
برای آن
وَإِنَّا
و همانا ما
لَفِي
قطعاً در
شَكٍّ
شک
مِّمَّا
از آن چه
تَدْعُونَنَا
فرا می‌خوانید ما را
إِلَيْهِ
به سوی او
مُرِيبٍ
شکی توأم با بدبینی