سورهٔ ابراهیم

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۵۲
نام‌های سوره:
ابراهیم
تفسیر

٤١ رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ

[ای] پروردگار ما مرا و والدینم [آدم (ع) و حوّاء (ع)] را بیامرز و بر مؤمنین در روزی که حساب برپا می‌‌شود

- ترجمه سلطانی

(ای) پروردگار ما مرا و والدینم را بیامرز و بر مؤمنین در روزی که حساب برپا می‌شود

- ترجمه راستین

بار الها، روزی که (میزان عدل و) حساب به پا می‌شود (تو در آن روز سخت) بر من و والدین من و همه مؤمنان (از کرم) ببخشا.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤٢ وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِـمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ

و هرگز مپندار که خداوند از آنچه که ستمکاران عمل می‌‌کنند غافل است جز این نیست که [با امهال (مهلت دادن)] از آنها به تأخیر می‌‌اندازد تا روزی که در آن چشم‌‌ها خیره می‌‌شود (باز می‌‌ماند که قادر نیست که پلک بزند)

- ترجمه سلطانی

و هرگز مپندار که خداوند از آنچه که ستمکاران عمل می‌کنند غافل است جز این نیست که از آنها به تأخیر می‌اندازد تا روزی که در آن چشم‌ها خیره می‌شود

- ترجمه راستین

و (ای رسول ما) هرگز مپندار که خدا از کردار ستمکاران غافل است، بلکه (کیفر) ظالمان را به تأخیر می‌افکند تا آن روزی که چشمها (یشان) در آن روز خیره و حیران است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
جزء ۱۳
سوره ابراهیم
حزب ۵۲

٤٣ مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ

[در حالی که] شتابان [سرعت گیرندگان به اجابت داعی (دعوت کننده)] هستند سرهایشان را بالا گرفته‌‌اند (آن را بالا می‌‌برند) که پلک‌‌هایشان به [خود] آنها بر نمی‌‌گردد [یعنی برای کمال دهشتشان و حیرتشان قادر نمی‌‌شوند که به خودشان نگاه کنند] و دل‌‌هایشان [برای فرط وحشت] خالی [از رأی] است

- ترجمه سلطانی

(در حالی که) شتابان هستند سرهایشان را بالا گرفته‌اند که پلک‌هایشان به (خود) آنها بر نمی‌گردد و دل‌هایشان خالی است

- ترجمه راستین

(در آن روز سخت آن ستمکاران) همه شتابان و هراسان سر به بالا کرده و چشمها واله مانده و دلهاشان به دهشت و اضطراب است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤٤ وَأَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُـولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ

و مردم را انذار کن از روزی که عذاب به آنها می‌‌رسد (می‌‌آید) [و آن روز حضور مرگ است] پس کسانی که ظلم کرده‌‌اند می‌‌گویند: [ای] پروردگار ما، برای ما تا اجلی نزدیک به تأخیر انداز (مهلت بده) که دعوتت را اجابت کنیم و از رسولان تبعیّت کنیم، [به آنها گفته می‌‌شود] آیا شما قبلاً سوگند نخورده بودید که زوالی ندارید

- ترجمه سلطانی

و مردم را انذار کن از روزی که عذاب به آنها می‌رسد پس کسانی که ظلم کرده‌اند می‌گویند: (ای) پروردگار ما، برای ما تا اجلی نزدیک به تأخیر انداز (مهلت بده) که دعوتت را اجابت کنیم و از رسولان تبعیّت کنیم، آیا شما قبلاً سوگند نخورده بودید که زوالی ندارید

- ترجمه راستین

و (ای رسول ما) مردم را از روزی که هنگام عذاب (و کیفر اعمالشان) فرا می‌رسد بترسان (و آگاهشان ساز) که ستمکاران خلق (چون سختی عذاب را بنگرند از حسرت و پشیمانی) خواهند گفت: پروردگارا (عذاب) ما را اندک مدتی به تأخیر افکن تا دعوت تو را اجابت کنیم و پیرو رسولان (تو) شویم (و از هر کار بد بازگردیم. به آنها پاسخ آید که) آیا شما بارها پیش از این سوگند یاد نمی‌کردید که ما را ابدا زوال و هلاکی نخواهد بود؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤٥ وَسَكَنتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ

و (حال آنکه) در مسکن کسانی که به خودشان ستم کرده بودند ساکن شده بودید [یعنی به سنّت (روش) آنها سنّت (عمل کردن) می‌‌کردید و در مقام آنها توقّف می‌‌کردید یا در منازل صوری آنها ساکن شدید به حیثی که آثار عذاب آنها و هلاک آنها را مشاهده کردید] و برای شما بیان (روشن) شد که با آنها چه کردیم و برای شما مَثل‌‌ها [موافق با احوال شما و انتقال شما به آخرت] زدیم [یا برای شما مَثل‌‌های کسانی که ظلم کرده بودند را زدیم تا متنبّه شوید و از مِثل افعال آنان اجتناب نمایید]

- ترجمه سلطانی

و (حال آنکه) در مسکن کسانی که به خودشان ستم کرده بودند ساکن شده بودید و برای شما بیان (روشن) شد که با آنها چه کردیم و برای شما مَثل‌ها زدیم

- ترجمه راستین

و شما (ستمکاران بودید که) در منازل ستمگران پیش از خود مسکن گزیدید و مشاهده کردید که عاقبت ما چه بر سر آنها آوردیم و بر شما سرگذشت آنها را مثل آوردیم (تا مگر عبرت گیرید و از کار زشت و ستمگری دست کشید، ولی هرگز پند نگرفته و بیدار نشدید).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤٦ وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِندَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ

و مکرشان را مکر کرده بودند و مکر آنها نزد خداوند [ثابت] است و اگرچه مکر آنها [برای عظمت آن چنان] بود تا کوه‌‌ها از آن زایل (متلاشی) شوند

- ترجمه سلطانی

و مکرشان را مکر کرده بودند و مکر آنها نزد خداوند است و اگرچه مکر آنها (چنان) بود تا کوه‌ها از آن زایل (متلاشی) شوند

- ترجمه راستین

و آن ستمکاران بزرگترین مکر و مهمترین سیاست خویش را به کار بردند ولی مکر آنها پیش (قدرت و تقدیر) خدا (هیچ) است هر چند مکر (و سیاست) آنها به پایه‌ای باشد که کوهها بدان از جای کنده شوند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤٧ فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ

و هرگز مپندار که خداوند خلف کنندهٔ وعدهٔ [نصرت و اسکان در زمین بدون معاند] خود به رسولانش است همانا خداوند غالب و دارندهٔ انتقام است

- ترجمه سلطانی

و هرگز مپندار که خداوند خلف کنندهٔ وعدهٔ خود به رسولانش است همانا خداوند غالب و دارندهٔ انتقام است

- ترجمه راستین

پس هرگز مپندار که خدا وعده خود با رسولانش را خلاف کند که البته خدا مقتدر و انتقام کشنده است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤٨ يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ

روزی که [این] زمین تبدیل می‌‌شود به زمینی دیگر و آسمان‌‌ها، و برای خدای واحد بسیار مسلّط بارز شده‌‌اند [به حیثی که هر آنچه که از آنها در دنیا باطن (پوشیده) بود در آنجا ظاهر گشته و زمین اخبارش را می‌‌گوید]

- ترجمه سلطانی

روزی که (این) زمین تبدیل می‌شود به زمینی دیگر و آسمان‌ها، و برای خدای واحد بسیار مسلّط بارز شده‌اند

- ترجمه راستین

روزی که زمین (به امر خدا) به غیر این زمین مبدل شود و هم آسمانها دگرگون شوند و تمام خلق در پیشگاه (حکم) خدای یکتای قادر قاهر حاضر شوند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤٩ وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ

و مجرمین را در آنروز در زنجیرها بند شدگانی می‌‌بینی [برای اینکه زنجیرهای مکمونشان در دنیا در آنجا بروز می‌‌کند]

- ترجمه سلطانی

و مجرمین را در آنروز در زنجیرها بند شدگانی می‌بینی

- ترجمه راستین

و (در آن روز) بدکاران را زیر زنجیر (قهر خدا) مشاهده خواهی کرد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٥٠ سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَتَغْشَى وُجُوهَهُمُ النَّارُ

پیراهن‌‌های آنها از قطران (شیره سیاه) و [از غایت عجز آنها و شدّت ابتلاء آنها] آتش صورت‌‌های آنها را می‌‌پوشاند

- ترجمه سلطانی

پیراهن‌های آنها از قطران (شیره) و آتش صورت‌های آنها را میپوشاند

- ترجمه راستین

(و بینی که) پیراهنهای از مس گداخته آتشین بر تن دارند و در شعله آتش چهره آنها پنهان است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)