سورهٔ نحل آیه ۱۴

و او کسی است که دریا را مسخّر کرد تا از آن گوشتی با طراوت بخورید و از آن زیور خارج کنید [مانند انواع آنچه که از دریا خارج می‌‌شود] که آن را بپوشید و کشتی‌‌ها را می‌‌بینی که در آن [آب را] می‌‌شکافند (جاری هستند) تا [بوسیلهٔ تجارات] از فضل او طلب کنید و تا شما شکر کنید [یعنی غایت همه این است که به اِنْعام نظر کنید و از حقّ نعمت با رؤیت آن از مُنعم تشکر نمایید]

و او کسی است که دریا را مسخّر کرد تا از آن گوشتی باطراوت بخورید و از آن زیور خارج کنید که آن را بپوشید و کشتی‌ها را می‌بینی که در آن (آب را) می‌شکافند تا از فضل او طلب کنید و تا شما شکر کنید

و هم او خدایی است که دریا را برای شما مسخر کرد تا از گوشت تر و تازه (ماهیان حلال) آن تغذیه کنید و از زیورهای آن (مانند درّ و مرجان) استخراج کرده و تن را بیارایید، و کشتی‌ها را در آن روان بینی که سینه آب را می‌شکافند (تا به تجارت و سفر رفته) و تا از فضل خدا روزی طلبید، و باشد که شکر خدا به جای آرید.