سورهٔ نحل آیه ۶۱

و اگر خداوند مردم را به ظلم آنها [و منجمله اِناث نامیدن ملائکه و نسبت دادن فرزند به خداوند یا تمثیل برای او به مثلى غیر لائق به شأن او] مؤاخذه می‌‌کرد بر آن (زمین) جنبنده‌‌ای را باقی نمی‌‌گذاشت و لکن [مجازات] آنها را تا وقت معیّنی به تأخیر می‌‌اندازد [تا به آنچه از شقاوت که می‌‌رسند برسند و کسانی که توبه می‌‌کنند توبه کنند و کسانی که سعادت می‌‌یابند سعادت یابند] و وقتی که اجل آنها فرا رسد (مقدّر شود) نه ساعتی تأخیر می‌‌کنند و نه جلو می‌‌افتند

و اگر خداوند مردم را به ظلم آنها مؤاخذه می‌کرد بر آن (زمین) جنبندهای را باقی نمی‌گذاشت و لکن (مجازات) آنها را تا وقت معیّنی به تأخیر میاندازد و وقتی که اجل آنها فرا رسد نه ساعتی تأخیر می‌کنند و نه جلو می‌افتند

و اگر خدا از ظلم و ستمگریهای خلق انتقام کشد جنبنده‌ای در زمین نخواهد گذاشت و لیکن او (عذاب) آنها را تأخیر می‌افکند تا وقتی معین (که مقتضای مصلحت و حکمت است) ولی آن گاه که اجل آنها در رسید دیگر یک لحظه پس و پیش نخواهند شد.