سورهٔ نحل آیه ۹۰

همانا خداوند به عدالت [به معنی توسّط، وسط بودن و میانه‌‌روی بین دو طرف افراط و تفریط در جملهٔ امور، یا وضع هر چیزی در موضع خود] و احسان [به معنی دارندهٔ حُسن گشتن انسان، یا رسانیدن معروف با اغماض نظر از استحقاق] و بخشش به خویشاوندان امر می‌‌کند و از فحشاء [یعنی فعلی که عقلاء یعنی اصحاب شرع آن را بدون اعتبار تعدّی به غیر در مقابل عدل فاحش می‌‌شمارند] و منکر [فعل متعدّی به غیر که شارعان آن را ضدّ معروف مقابل احسان قبیح می‌‌شمارند] و بغی [به معنی ستم، تجاوز، دست درازی به مردم یا خروج از طاعت عقل و عدم انقیاد بر «ذِی الْقُرْبى»] نهی می‌‌کند، به شما وعظ (نصیحت) می‌‌کند [و آنچه را که به شما نفع می‌‌رساند و به شما ضرر می‌‌زند بطور واضح بیان می‌‌نماید] راقباً به اینکه شما متذکّر شوید (پند بگیرید)

همانا خداوند به عدالت و احسان و بخشش به خویشاوندان امر می‌کند و از فحشاء و منکر و ستم (تجاوز) نهی می‌کند، به شما وعظ (نصیحت) می‌کند راقباً به اینکه شما متذکّر شوید (پند بگیرید)

همانا خدا (خلق را) فرمان به عدل و احسان می‌دهد و به بذل و عطاء خویشاوندان امر می‌کند و از افعال زشت و منکر و ظلم نهی می‌کند و به شما پند می‌دهد، باشد که موعظه خدا را بپذیرید.