سورهٔ اسراء آیه ۳۳

و نفسی را که خداوند کشتن آن را حرام کرده جز به حقّ [با اسباب مقرّر آن در شرع از ارتداد بعد از ایمان و تکرار بعضی از معاصی که حدّ دارد بعد از مراتب حدّ و قتل نفس و زنا بعد از احصان (داشتن شوهر) و لواط] نکشید {و حقّ همان ولایت می‌‌باشد، و ولایت ظهور حقّ اوّل تعالی شأنه است، و بنابر این معنی می‌‌دهد: و نفسى را نکشید مگر با فاعلیّت حقّ، نه با فاعلیّت خودتان} و کسی که مظلوماً (غیر مستحقّ به قتل) کشته شود پس همانا برای ولیّش [یعنی کسی که امر او را تصدّی می‌‌کند از کسی که او به میراث او اولی (سزاوارتر) است و آنها جمیع ورثه هستند] سلطانی (تسلّطی) قرار داده‌‌ایم و [اراده کنندهٔ قتل نفس] نباید در قتل اسراف کند [به اینکه بدون استحقاق کسی را بکشد یا بیشتر از یکی را در برابر یکی بکُشد یا قصاص شونده را مُثله نماید] که او (مقتول یا ولیّ) یاری شده می‌‌باشد [یعنی از اسراف نهی کرده‌‌ایم برای اینکه ولیِّ مقتول منصور می‌‌باشد و قادر بر اسراف است]

و نفسی را که خداوند کشتن آن را حرام کرده جز به حقّ نکشید و کسی که مظلوماً کشته شود پس همانا برای ولیّش سلطانی (تسلّطی) قرار داده‌ایم و نباید در قتل اسراف کند که او (ولیِّ مقتول) یاری شده می‌باشد

و هرگز نفس محترمی که خدا قتلش را حرام کرده مکشید مگر آنکه به حکم حق مستحق قتل شود، و کسی که خونش به مظلومی و ناحق ریخته شود ما به ولیّ او حکومت و تسلط (بر قاتل) دادیم پس (در مقام انتقام) آن ولی در قتل و خونریزی اسراف نکند که او از جانب ما مؤید و منصور خواهد بود.