سورهٔ اسراء آیه ۳۴

و به مال یتیم نزدیک نشوید [چه رسد به تصرّف در آن] مگر به طرزی (خصلت و صفتی) که آن بهترین است {و بهترین خصلت نزدیک شدن به مال، همان جمع آن و حفظ آن برای او و اگر ممکن باشد انماء (افزون کردن) آن است} تا آنکه به قوّت خود برسد [و آن وقت استحکام جمیع قوا و اعضاء وی است] و به پیمان [عموماً، و به عهد اسلام مأخوذ علیکم (بر شما) در بیعت عامّهٔ نبویّه خصوصاً، تا آنکه وفا به عهود عموماً شما را به وفا به عهد اسلام برساند، و وفا به عهد اسلام شما را به عهد ایمان که با بیعت خاصّهٔ ولویّه اخذ می‌‌شود و وفا به آن منتهی نماید] وفا کنید همانا از عهد سؤال می‌‌شود [یعنی بعد از تجسّم اعمال از عهد سؤال می‌‌شود که آیا به تو وفا کردند یا نه؟ یا از حال عهودشان سؤال می‌‌شوند که آیا به آنها وفا کردید یا نه؟]

و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به طرزی که آن بهترین است تا آنکه به قوّت خود برسد و به پیمان وفا کنید همانا از عهد سؤال می‌شود

و هرگز به مال یتیم نزدیک نشوید مگر آنکه راه خیر و طریق بهتری (به نفع یتیم) منظور دارید، تا آنکه به حد بلوغ و رشد خود برسد، و همه به عهد خود باید وفا کنید که البته (در قیامت) از عهد و پیمان سؤال خواهد شد.