سورهٔ اسراء آیه ۷۱

روزی که هر گروهی را با امامشان فرا می‌‌خوانیم {امام کسی است که از او ایتمام می‌‌شود و به سیرت او اقتداء می‌‌شود و از امر او اطاعت می‌‌شود و پا در جای پای او گذاشته می‌‌شود چه حقّ باشد یا باطل، مشهود به حواس بشری یا غیر مشهود، آمر بحسب ظاهر یا بحسب باطن، با زبان قال یا با زبان حال، و شامل ائمهٔ حقّ و جور می‌‌شود از کسانی که در دنیا ریاست می‌‌ورزند یا منتحل به ترأّس (ریاست‌‌ورزی) در دین هستند یا بدون شعور خود به آن او را رئیس قرار داده‌‌اند از سلاطین و اُمراء و خلفای جور و کواکب و اصنام و اَبالسه (ابلیس‌‌ها) و اهواء} پس کسی که کتاب او به دست راستش داده شود پس آنان کتابشان را می‌‌خوانند و به [اندازهٔ] فتیلی (نخ باریک در شکاف هسته خرما) [مورد] ستم [واقع] نمی‌‌شوند [یعنی از اجور آنان چیزی کاسته نمی‌‌شود]

روزی که هر گروهی را با امامشان فرا می‌خوانیم پس کسی که کتاب او به دست راستش داده شود پس آنان کتابشان را می‌خوانند و به (اندازهٔ) فتیلی (نخ باریک در شکاف هسته خرما) (مورد) ستم (واقع) نمی‌شوند

(به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) می‌خوانیم، پس هر کس نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.