سورهٔ کهف

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۱۱۰
نام‌های سوره:
کهف، اصحاب کهف، حائله
نمایش آیات ۱ الی ۱۰ | صفحه بعدی (نمایش تمام آیات سوره)
تفسیر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم


١ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجًا

ستایش برای خداوندی است که کتاب [نبوّت و صورت آن قرآن] را بر بنده‌‌اش [محمّد (ص)] نازل کرد و برای آن کجی قرار نداده

- ترجمه سلطانی

ستایش برای خداوندی است که کتاب را بر بنده‌اش نازل کرد و برای آن کجی قرار نداده

- ترجمه راستین

ستایش و سپاس مخصوص خداست که بر بنده خاص خود (محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) این کتاب بزرگ (قرآن) را نازل کرد و در آن هیچ نقص و کژی ننهاد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢ قَيِّمًا لِّيُنذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِّن لَّدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا

[راست و] استوار است تا از سختی (عذاب) شدید [در دنیا به قتل و اَسْر (اسیر کردن) و نَهْب (غارت) و در آخرت به عذاب برزخ و قیامت و جحیم] از نزد او (بنده‌‌ای که کتاب بر او نازل شد یا خداوند) بترساند و مژده دهد به مؤمنانی که اعمال صالح می‌‌کنند که آنها اجری نیکو [یعنی جنّت و نعیم آن، و البتّه رضوان خداوند بزرگتر است] دارند

- ترجمه سلطانی

(راست و) استوار است تا از سختی (عذاب) شدیدی از نزد او (بنده‌ای که کتاب بر او نازل شد یا خداوند) بترساند و مژده دهد به مؤمنانی که اعمال صالح می‌کنند که آنها اجری نیکو دارند

- ترجمه راستین

کتابی است در نهایت استواری تا (به این کتاب بزرگ خلق را) از عذاب سخت خود بترساند و اهل ایمان را که اعمال آنها نیکوست به اجر بسیار نیکو بشارت دهد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٣ مَّاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا

در آن برای همیشه ماندگارند

- ترجمه سلطانی

در آن برای همیشه ماندگارند

- ترجمه راستین

که در آن سر منزل پر نعمت بهشتی زندگانی ابدی خواهند داشت.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٤ وَيُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا

و انذار می‌‌نماید کسانی را که گفتند: خداوند فرزندی برگرفته است [یعنی کسانی را که گفتند: ملائکه دختران خداوند هستند و کسانی که گفتند: عُزیر پسر خداوند است و مسیح پسر خداوند است و ما فرزندان خداوند هستیم]

- ترجمه سلطانی

و انذار می‌نماید کسانی را که گفتند: خداوند فرزندی برگرفته است

- ترجمه راستین

و بترساند آنان را که گفتند: خدا فرزندی (برای خود) برگرفته است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
جزء ۱۵
سوره کهف
حزب ۵۹

٥ مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِن يَقُـولُونَ إِلَّا كَذِبًا

آنها و نه پدرانشان علمی به آن ندارند کلام بزرگی است که از دهان آنها خارج می‌‌شود همانا آنها جز دروغی نمی‌‌گویند [که شوب صدقی در آن نیست]

- ترجمه سلطانی

آنها و نه پدرانشان علمی به آن ندارند کلام بزرگی است که از دهان آنها خارج می‌شود همانا آنها جز دروغی نمی‌گویند (شوب صدقی در آن نیست)

- ترجمه راستین

آنها نه خود و نه پدرانشان از روی علم و دانش سخن نمی‌گویند، این کلمه بزرگی است که از دهنشان خارج می‌شود و جز دروغ چیزی نمی‌گویند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦ فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ عَلَى آثَارِهِمْ إِن لَّمْ يُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا

پس مگر تو می‌‌خواهی از بابت تأسّف [بر روی گردانیدن آنها از ایمان] که به این سخن [یعنی حدیث اصحاف کهف، یا قرآن جملگی، یا حدیث ولایت علیّ (ع) و همین مقصود است] ایمان نمی‌‌آورند [از جهت شفقت به آنان و از جهت حرص بر ایمان آنها به علی (ع)] خودت را [با غم خوردن] بر پِی آنها هلاک کنی

- ترجمه سلطانی

پس مگر تو می‌خواهی از بابت تأسّف که به این سخن ایمان نمی‌آورند (با غم خوردن) خودت را بر پِی آنها هلاک کنی

- ترجمه راستین

نزدیک است که اگر امت تو به این سخن (قرآن) ایمان نیاورند جان عزیزت را از شدت حزن و تأسف بر آنان هلاک سازی!

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٧ إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا

همانا ما آنچه که بر زمین است را به عنوان زینت برای آنان قرار داده‌‌ایم تا آنها را بیازماییم که کدامشان در عمل کردن نیکوتر هستند

- ترجمه سلطانی

همانا ما آنچه که بر زمین است را به عنوان زینت برای آنان قرار داده‌ایم تا آنها را بیازماییم که کدامشان در عمل کردن نیکوتر هستند

- ترجمه راستین

ما آنچه را که در زمین جلوه‌گر است زینت و آرایش ملک زمین قرار دادیم تا مردم را امتحان کنیم که کدام یک عملشان نیکوتر خواهد بود.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٨ وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا

و همانا ما البتّه آنچه را که بر آن است به عنوان خاکی (بیابانی) خشک قرار دهنده‌‌ایم

- ترجمه سلطانی

و همانا ما البتّه آنچه را که بر آن است به عنوان خاکی (بیابانی) خشک قرار دهنده‌ایم

- ترجمه راستین

و ما آنچه را زیور زمین گردانیدیم باز همه را به دست ویرانی و فنا می‌دهیم و زمین را دشتی خشک و بی‌گیاه خواهیم ساخت.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٩ أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا

آیا [تو] گمان می‌‌کنی که اصحاب کهف و رقیم از آیات [و علامات] ما عجیب [و شگفت‌‌آور] می‌‌باشند؟! [یعنی تو نباید چنین گمان کنی، چون ما آیات بسیار بزرگی به تو نشان دادیم و قضیّهٔ اصحاب کهف و ایمان آنان در برابر آنچه ما به تو دادیم بسیار آسان است]

- ترجمه سلطانی

آیا (تو) گمان می‌کنی که اصحاب کهف و رقیم از آیات (و علامات) ما عجیب (و شگفت‌آور) می‌باشند؟!

- ترجمه راستین

تو پنداری که (قصه) اصحاب کهف و رقیم (در مقابل این همه آیات قدرت و عجایب حکمتهای ما) از آیات عجیب ماست؟!

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠ إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا

[تو] آن زمان [را بیاد بیاور] که یاران غار [التجاء نموده و استغاثه کردند و] عرض کردند: خدایا به ما از نزد خودت رحمت [و مهربانی] عنایت کن و ما را در کار خود [یعنی در امر دین ما که سبب دوری از کفّار و فرار از اشرار و برگزیدن راه نیکان و اخیار شده، راه صحیح و خوبی به ما نشان ده و همچنین در امر زندگانی خودمان که بدان سبب راهی برای امرار معاش و زندگی با مردم داشته باشیم] راهنمایی فرما

- ترجمه سلطانی

(تو) آن زمان (را بیاد بیاور) که یاران غار عرض کردند: خدایا به ما از نزد خودت رحمت (و مهربانی) عنایت کن و ما را در کار خود راهنمایی فرما

- ترجمه راستین

آن‌گاه که آن جوانمردان (از بیم دشمن) در غار کوه پنهان شدند و از درگاه خدا مسئلت کردند بار الها، تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتی عطا فرما و بر ما وسیله رشد و هدایتی کامل مهیّا ساز.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)