سورهٔ کهف آیه ۴۷

تفسیر


جزء ۱۵
سوره کهف
حزب ۶۰

متن عربی آیه

٤٧ وَيَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا

ترجمه‌ها

و روزی که کوه‌ها را [با قرار دادن آنها به صورت گرد و غبار پراکنده در جوّ] حرکت می‌دهیم و زمین را بارز (صاف و هموار) می‌بینی و آنها را حشر می‌کنیم پس احدی از آنها [نه محسن و نه مُسئ] را رها نمی‌سازیم

و روزی که کوه‌ها را حرکت می‌دهیم و زمین را بارز (صاف و هموار) می‌بینی و آنها را حشر می‌کنیم پس احدی از آنها را رها نمی‌سازیم

و (یاد کن) روزی که ما کوهها را به رفتار آریم و زمین را صاف و بدون پست و بلندی آشکارا ببینی و همه را (در صف محشر از قبرها) برانگیزیم و یکی را فرو نگذاریم.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

وَيَوْمَ
و روز
نُسَيِّرُ
حرکت می‌دهیم
الْجِبَالَ
کوهها
وَتَرَى
و می‌بینی
الْأَرْضَ
زمین
بَارِزَةً
پیدا و نمایان
وَحَشَرْنَاهُمْ
و گرد آوردیم آنها را
فَلَمْ
پس ترک نکردیم، رها نکردیم
نُغَادِرْ
پس ترک نکردیم، رها نکردیم
مِنْهُمْ
از آن‌ها
أَحَدًا
کسی