سورهٔ کهف آیه ۸۲

تفسیر


جزء ۱۶
سوره کهف
حزب ۶۱

متن عربی آیه

٨٢ وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِـحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذَلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا

ترجمه‌ها

دیوار هم [که مستقیم نمودیم] از دو کودک یتیم در شهر بود که در زیر آن گنجی نهفته بود و پدرشان شخص نیکی بود خدای تو خواست که آنها به حدّ رشد برسند و دفینه را [که زیر آن دیوار بود] خارج کنند که رحمت [و رأفت] خدای تو بود و این کار را هم به ارادهٔ خود نکردم [بلکه به امر خداوند بود]. این است سرّ آنچه تو نمی‌توانستی تحّمل کنی

دیوار هم (که مستقیم نمودیم) از دو کودک یتیم در شهر بود که در زیر آن گنجی نهفته بود و پدرشان شخص نیکی بود خدای تو خواست که آنها به حدّ رشد برسند و دفینه را (که زیر آن دیوار بود) خارج کنند که رحمت (و رأفت) خدای تو بود و این کار را هم به ارادهٔ خود نکردم (بلکه به امر خداوند بود). این است سرّ آنچه تو نمی‌توانستی تحّمل کنی

و اما آن دیوار از آن دو طفل یتیمی در آن شهر بود که پدری صالح داشتند و زیر آن گنجی برای آن دو نهفته بود، خدایت خواست تا به لطف خود آن اطفال به حد رشد رسند و خودشان گنج را استخراج کنند. و من این کارها نه از پیش خود (بلکه به امر خدا) کردم. این است مآل و باطن کارهایی که تو طاقت و ظرفیت بر انجام آن نداشتی.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

وَأَمَّا
و امّا
الْجِدَارُ
دیوار
فَكَانَ
پس بود
لِغُلَامَيْنِ
از آنِ دو پسر بچه
يَتِيمَيْنِ
دو یتیم
فِي
در
الْمَدِينَةِ
شهر
وَكَانَ
و بود
تَحْتَهُ
زیر آن
كَنزٌ
گنج
لَّهُمَا
برای آن دو
وَكَانَ
و بود
أَبُوهُمَا
پدرشان
صَالِحًا
(مرد) شایسته
فَأَرَادَ
پس خواست
رَبُّكَ
پروردگار تو
أَن
که
يَبْلُغَا
برسند
أَشُدَّهُمَا
بلوغشان، رشد عقلی و جسمانی شان
وَيَسْتَخْرِجَا
و استخراج کنند آن دو
كَنزَهُمَا
گنجشان را
رَحْمَةً
رحمت
مِّن
از
رَّبِّكَ
پروردگارت
وَمَا
انجام ندادم آن را
فَعَلْتُهُ
انجام ندادم آن را
عَنْ
از
أَمْرِي
نظر خود
ذَلِكَ
این
تَأْوِيلُ
تعبیر
مَا
آن چه
لَمْ
نتوانستی
تَسْطِع
نتوانستی
عَّلَيْهِ
بر او
صَبْرًا
شکیبایی