سورهٔ بقره آیه ۱۱۸

و کسانی [از مشرکین و همچنین از یهود و نصاری] که نمی‌‌دانند [که خلق، طاقت شنیدن کلام خدای تعالی را نمی‌‌آورند و اگر بشنوند مادام که نفوسشان از رین مادّه صاف نشده البتّه هلاک می‌‌شوند] گفتند: چرا خداوند با ما سخن نمی‌‌گوید [تا کلامش را بشنویم و به او ایمان بیاوریم] یا برای ما نشانه‌‌ای نمی‌‌آورد [تا آن را مشاهده کنیم و به سبب آن ایمان بیاوریم]، همچنین کسانی که قبل از آنها بودند مثل قول آنها را گفتند، [در جهل و کوری از آنچه که به آنان نفع می‌‌رساند و عناد و لجاج] قلب‌‌هایشان [در جهل و کوری از آنچه که به آنان نفع می‌‌رساند و عناد و لجاج] متشابه است، همانا آیات را برای قومی که یقین دارند بیان کرده‌‌ایم [و آنها را بدون بیّنه ترک نکرده‌‌ایم، لکن آنها اهل شکّ و ریبه هستند و اهل عقل و ایقان نیستند تا به آنچه که از شأن او است که به آن یقین آورند یقین کنند و اگر ما هر آیت مقترحه (درخواستی، پیشنهادی) یا غیر مقترحه‌‌ای را برای آنها بیاوریم، البته یقین نمی‌‌کنند و قبول نمی‌‌نمایند]

و کسانی که نمی‌دانند گفتند چرا خداوند با ما سخن نمی‌گوید یا برای ما نشانه‌ای نمی‌آورد همچنین کسانی که قبل از آنها بودند مثل قول آنها را گفتند قلب‌هایشان متشابه است همانا آیات را برای قومی که یقین دارند بیان کرده‌ایم

مردم نادان اعتراض کردند که چرا خداوند با ما سخن نگوید، یا معجزه‌ای (و کتابی مطابق میل ما) بر ما نمی‌آید؟پیشینیان هم به مانند اینان (به نادانی) چنین سخنان می‌گفتند؛ دلهاشان (در نافهمی) به هم شبیه است. ما ادلّه رسالت را برای اهل یقین روشن گردانیدیم.