سورهٔ بقره آیه ۲۳۶

بر شما گناهی نیست اگر زنانی را که مسّ (کنایه از جماع است) نکرده‌‌اید طلاق دهید یا [مگر اینکه] برای آنها (زنان) فریضه‌‌ای [نصف آنچه که برای زن به عنوان مهر فرض شده یا مهر امثال او] را معیّن کنید و [آنگاه که آنها را طلاق می‌‌دهید] آنها (زنان) را بنابر توان قدرت خود [آنچه که بر آن قدرت دارد و آن را طاقت می‌‌آورد، یا بر حسب سعهٔ او مقدّر می‌‌شود] و بنابر تنگدستی قدرت وی {تقدیر (اندازه کردن) متعت (بهره‌‌مندسازی) فقط منوط به حال طلاق دهنده نیست بلکه به حال طلاق داده شده و شأن وی نظر می‌‌شود و بحسب حال آن دو جمیعاً مقدّر (اندازه) می‌‌شود} با متاعی نیکو [از جهت بهره‌‌مند کردن وی] به عنوان حقّ (شایسته) بر نیکوکاران [یعنی بر اراده کنندگان احسان به مردم، و مطلّقات آنان اولی به احسان آنان هستند، یا بر کسانی که رویهٔ آنها احسان به مردم است، یا بر احسان کنندگان در کار نیکشان] بهره‌‌مند سازید

بر شما گناهی نیست اگر زنانی را که مسّ (کنایه از جماع است) نکرده‌اید طلاق دهید یا (مگر اینکه) برای آنها (مؤنّث) فریضه‌ای (نصف آنچه که برای زن به عنوان مهر فرض شده یا مهر امثال او) را معیّن کنید و آنها (مؤنّث) را بنابر توان قدرت خود و بنابر تنگدستی قدرت وی با متاعی نیکو بهره‌مند سازید به عنوان حقّ (شایسته) بر نیکوکاران است

باکی بر شما نیست اگر طلاق دهید زنانی را که با آنان مباشرت نکرده و مهری مقرّر نداشته‌اید ولی آنها را به چیزی بهره‌مند سازید، دارا به قدر خود و نادر به قدر خویش به بهره‌ای شایسته او، که این سزاوار مقام نیکوکاران است.