سورهٔ بقره آیه ۲۳۷

و اگر قبل از اینکه آنها را مسّ کنید آنها (زنان) را طلاق دادید و فریضه‌‌ای (سهم واجب و تعیین شده‌‌ای) برای آنان فرض کرده‌‌اید پس نصف آنچه که فرض (معیّن) کرده‌‌اید [بر عهدهٔ شما است] مگر اینکه [مطلّقات از نصفى که آن حقّ آنها است] عفو کنند یا کسی که عقد نکاح به دست او است [یعنی پدر یا جدّ یا وکیل طلاق دهندهٔ آنها (زنان)، یا وکیل در امر نکاح و طلاق آنها (زنان)، یا به معنی ازواج است] عفو کند، و اگر عفو کنید به تقوا (پرهیز از ظلم) نزدیکتر است و فضل را [که خداوند به آن بر بعضی از شما (ازواج) انعام کرده است] در بین خود فراموش نکنید همانا خداوند به آنچه که عمل می‌‌کنید بینا است [پس آنچه که با عفو کردن از شما فوت می‌‌شود از او فوت نمی‌‌شود، پس به شما به ده امثال آن تا هفتصد هزار جزاء می‌‌دهد]

و اگر قبل از اینکه آنها را مسّ کنید آنها (مؤنّث) را طلاق دادید و فریضه (سهم واجب و تعیین شده)ای برای آنان فرض کرده‌اید پس نصف آنچه که فرض (معیّن) کرده‌اید (بر عهدهٔ شما است) مگر اینکه (مطلّقات) عفو کنند یا کسی که عقد نکاح به دست او است عفو کند، و اگر عفو کنید به تقوا (پرهیز) (از ظلم) نزدیکتر است و فضل را در بین خود فراموش نکنید همانا خداوند به آنچه که عمل می‌کنید بینا است

و اگر زنها را قبل از مباشرت با آن‌ها طلاق دهید، در صورتی که بر آنان مهر مقرّر داشته‌اید بایستی نصف مهری را که تعیین شده به آنها بدهید مگر آنها خود گذشت کنند یا کسی که امر نکاح به دست اوست (مثل پدر یا جدّ) از آن حق در گذرند، و گذشت کردن به تقوا و خدا پرستی نزدیکتر است، و فضیلتهایی که در نیکویی به یکدیگر است فراموش مکنید، (و بدانید) که خداوند به هر کار (نیک و بد) شما بیناست.