سورهٔ بقره آیه ۲۴۰

و کسانی از شما که [به سبب ظهور آثار آن گمان می‌‌برند یا می‌‌دانند که در آینده] می‌‌میرند و زوج‌‌هایشان را رها می‌‌کنند برای ازواجشان متاعی را تا یک سال بدون اخراج کردن [زنان از منزل مسکونه یا به متاع] وصیّت کنند پس اگر [زنان متوفّی بعد از یک سال از منازل ازواج] خارج شدند پس [ای ورّاث یا اولیاء زنان یا حکّام] گناهی بر شما نیست که [زنان متوفّی] در آنچه که به نیکی [مانند تزیین و عرضه کردن بر خواستگاران و اجابت خواستگاری آنان و نکاح با خود آنان] دربارهٔ خودشان انجام دادند و خداوند غالب است [پس از انتقام او در مخالفت کردن با او حذر کنید و از ظلم به کسی که زیرِ دستان شما است حذر کنید] و حکیم است [که امر و نهی نمی‌‌نماید مگر به آنچه که صلاح شما در آن است]

و کسانی از شما که (گمان میبرند که عنقریب) می‌میرند و زوج‌هایشان را رها می‌کنند وصیّت کنند برای ازواجشان متاعی را تا یک سال بدون اخراج کردن پس اگر (زنان متوقّی بعد از یک سال از منازل ازواج) خارج شدند پس (ای ورّاث یا اولیاء زنان یا حکّام) گناهی بر شما نیست که (زنان متوفّی) دربارهٔ خودشان در آنچه که به نیکی (مانند تزیین و عرضه کردن بر خواستگاران و اجابت خواستگاری آنان و نکاح با آنان) انجام دادند و خداوند غالب و حکیم است

مردانی که بمیرند و زنانشان زنده مانند باید وصیّت کنند که آن‌ها را تا یکسال نفقه دهند و از خانه شوهر بیرون نکنند، پس اگر زنها خود خارج شوند شما را گناهی نیست از آنچه آنها درباره خود در حدود شرع بگزینند، و خدا توانا و داناست.