سورهٔ بقره آیه ۲۴۵

کیست آنکه با قرض دادنی نیک [که برای آن عوضی طلب نکند] به خداوند قرض بدهد {هر طاعتی برای خداوند اقراض برای خداوند است چه فعل باشد یا ترک فعل و آن مانند آن است زیرا طاعت جز به تحریک قوای محرّکه و امساک قوای شهویّه و غضبیّه و کسر سورت (تندی) آن دو نیست و طاعت خداوند اقراض از قوا است} پس او برایش چند برابر بیفزاید و خداوند است که [در حالتی] قبض می‌‌کند (می‌‌گیرد) و [در حالتی] بسط می‌‌دهد [پس قرض دهید و از خوف فقر و افناء امساک نورزید، برای اینکه خداوند نه غیر او از اقوامی رزق را قبض می‌‌کند و بر اقوامی بسط می‌‌دهد، یا در حالتی قبض می‌‌کند و در حالتی بسط می‌‌دهد و امساک سبب برای بسط و انفاق سبب برای قبض نمی‌‌باشد] و به سوی او بازگردانده می‌‌شوید [پس زیاده بر مضاعفِ عوض مستحقِّ رضایت او از شما و قرب شما به او می‌‌شوید]

کیست آنکه با قرض دادنی نیک به خداوند قرض بدهد (که برای آن عوضی طلب نکند) پس او برایش چند برابر بیفزاید و خداوند است که (در حالتی) قبض می‌کند (می‌گیرد) و (در حالتی) بسط می‌دهد و به سوی او بازگردانده می‌شوید

کیست که خدا را قرض الحسنه دهد تا خدا بر او به چندین برابر بیفزاید؟و خداست که می‌گیرد و می‌دهد، و همه به سوی او باز گردانده می‌شوید.