سورهٔ بقره آیه ۳۰

و [به یاد آور یا به یاد آنها آور، تا بدانی که همه برای انسان خلق شدند یا آن را به یاد آنها آور تا بدانند زیرا در قصّهٔ خلقت آدم و سجود ملائکه دلیلی برای آن هست بر اینکه خلقت همه به خاطر او است] آنوقتی را که پروردگارت به ملائکه گفت من [همواره] قرار دهندهٔ [یا خلق کنندهٔ] یک خلیفه (جانشین) [از خودم] در زمین هستم [که به امر من امر می‌‌کند و به نهی من نهی می‌‌کند و به عدل من عدل می‌‌ورزد، به صورت ایراد] گفتند آیا در آن کسی را قرار می‌‌دهی که در آن فساد کند و خون‌‌ها بریزد [چنانکه این فعل شیاطین و جنّ می‌‌باشد و از ما خلیفه قرار ندادی که در زمین عدل کند و فساد را رفع نماید و خون‌‌ها را حفظ کند و ما را مثل این محکومان مطیع بر او قرار می‌‌دهی] و (حال آنکه) ما تو را با ستایش کردن تو تسبیح می‌‌کنیم و تقدیس می‌‌نماییم {مراد از تسبیح، تطهیر از قبائح و نقائص است نه با شرط کردن عدم اوصاف و اضافات بلکه با بقاء اوصاف و اضافات و کثرات، و مراد از تقدیس تطهیر از نسب (نسبت‌‌ها) و اضافات و رفع کثرات است، یا مراد از تقدیس معنایی اعمّ از تنزیه از قبایح و نسب و ثبوت کثرات اراده می‌‌شود} [خداوند در جواب شگفتزدگی آنها] فرمود که من آنچه که شما نمی‌‌دانید را می‌‌دانم

و (به یاد آور) آنوقتی را که پروردگارت به ملائکه گفت من (همواره) قرار دهندهٔ یک خلیفه (جانشین) در زمین هستم (به صورت ایراد) گفتند آیا در آن کسی را قرار می‌دهی که در آن فساد کند و خون‌ها بریزد و (حال آنکه) ما تو را با ستایش کردن تو تسبیح می‌کنیم و تقدیس می‌نماییم خداوند فرمود که من می‌دانم آنچه را که شما نمی‌دانید

و (به یاد آر) وقتی که پروردگارت فرشتگان را فرمود که من در زمین خلیفه‌ای خواهم گماشت، گفتند: آیا کسانی در زمین خواهی گماشت که در آن فساد کنند و خونها بریزند و حال آنکه ما خود تو را تسبیح و تقدیس می‌کنیم؟! خداوند فرمود: من چیزی (از اسرار خلقت بشر) می‌دانم که شما نمی‌دانید.