سورهٔ طه آیه ۱۲۹

تفسیر


جزء ۱۶
سوره طه
حزب ۶۴

متن عربی آیه

١٢٩ وَلَـوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى

ترجمه‌ها

و اگر کلمهٔ سابق شده از پروردگارت [یعنی کلمۀ وعده دادن به تأخیر عذاب برای امّت مرحومه یا به عدم عذاب با بودن محمّد (ص) در میان آنها] نبود البتّه [اهلاک آنها] به لزوم و اجل معیّن [برای اعمار (عمرها) آنها و مدّت بقایشان در دنیا یا برای عذاب آنها] می‌‌بود

و اگر «کلمهٔ» سابق شده از پروردگارت (وعده بر تأخیر عذاب) نبود البتّه (عذاب آنها) به لزوم و اجل معیّن می‌بود

اگر نه این بود که کلمه پروردگار (و تقدیر ازلیش بر این کار) سبقت یافته (که کافران و بدکاران این امت در قیامت به کیفر رسند) همانا عذاب (در دنیا بر آنها) لزوم می‌یافت و آن اجل معین فرا می‌رسید.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

وَلَوْلَا
و اگر نبود
كَلِمَةٌ
سخن
سَبَقَتْ
گذشت، پیشی گرفت
مِن
از
رَّبِّكَ
پروردگار تو
لَكَانَ
قطعاً بود
لِزَامًا
واجب
وَأَجَلٌ
و مدت
مُّسَمًّى
مقرر