سورهٔ طه

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۱۳۵
نام‌های سوره:
طه، کلیم، موسی
صفحه قبلی | نمایش آیات ۱۰۱ الی ۱۱۰ | صفحه بعدی (نمایش تمام آیات سوره)
تفسیر

١٠١ خَالِدِينَ فِيهِ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا

در [عذاب] آن [وزر و آتشی که لازمهٔ آن است] ماندگار هستند و در روز قیامت چه بد باری برای آنها است

- ترجمه سلطانی

در آن ماندگار هستند و در روز قیامت چه بد باری برای آنها است

- ترجمه راستین

اینان در عذاب آن اعمال زشت مخلدند و سخت است بسی در قیامت بار اعمال زشتی که به دوش گرفته‌اند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٢ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا

روزی که در صور دمیده شود و مجرمان را در آنروز با چشمانی کبود حشر می‌‌کنیم

- ترجمه سلطانی

روزی که در صور دمیده شود و مجرمان را در آنروز با چشمانی کبود حشر می‌کنیم

- ترجمه راستین

روزی که در صور دمیده شود و (در آن روز) بدکاران را کبود چشم محشور کنیم (و چشم کبودشان نشانه جرم خواهد بود).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٣ يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا

[در حالی که] بین خود با هم نجوا (در گوشی سخن گفتن) می‌‌کنند که شما جز ده [روز در دنیا، یا در قبرها، یا بین دو نفخ] درنگ نکرده‌‌اید

- ترجمه سلطانی

(در حالی که) بین خود با هم نجوا (در گوشی سخن گفتن) میکنند که شما جز ده (روز) درنگ نکرده‌اید

- ترجمه راستین

و آنها (از هول و هراس آن روز) با یکدیگر آهسته زیر لب گویند که (ای افسوس) ده روزی بیش (در زندگی دنیا) درنگ نکردید (و نعمت ابدی بهشت را برای دنیای فانی از دست بدادید).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٤ نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُـولُونَ إِذْ يَقُـولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا

ما [از آنها و از حفظه (نگهبانان) بر آنها] داناتریم به آنچه که می‌‌گویند آنوقت که افضل (برتر) آنها به لحاظ طریقت (سیرت) می‌‌گوید که جز یک روز درنگ نکرده‌‌اید {برای اینکه روزهای دنیا، اگرچه با نظر به عرض زمان، متعدّد متکثّر هستند و همچنین ایّام قبر و برزخ و ایّام بین دو نفخ، لکن آنها با نظر به مافوق خود در طول جز روزی واحد نیستند، و برای اینکه حدود کثرات با نظر به مافوق خود رفع و مستهلک می‌‌شود}

- ترجمه سلطانی

ما داناتریم به آنچه که میگویند آنوقت که برتر آنها به لحاظ طریقت (سیرت) می‌گوید که جز یک روز درنگ نکرده‌اید

- ترجمه راستین

ما به آنچه می‌گویند بهتر آگاهیم، که از آن بدکاران بهتر و درست‌ترینشان به آنها خواهد گفت: شما روزی بیش درنگ نکردید (دریغا چه زود عمر در شهوت و معصیت بگذشت و جرم و عقابش بماند!)

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٥ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا

و از تو دربارهٔ کوه‌‌ها می‌‌پرسند، پس بگو پروردگارم آنها را پراکنده می‌‌کند پراکنده کردنی [یعنی قطع می‌‌کند یا ویران می‌‌کند پس آنها را مانند شنی قرار می‌‌دهد که باد آنها را پراکنده می‌‌کند]

- ترجمه سلطانی

و از تو دربارهٔ کوه‌ها می‌پرسند، پس بگو پروردگارم آنها را پراکنده می‌کند پراکنده کردنی

- ترجمه راستین

و (ای رسول) از تو پرسند که کوهها (در روز قیامت) چه می‌شود؟جواب ده که خدای من کوهها را چنان از بنیاد برکند که خاک شده و خاکش بر باد دهد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٦ فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا

پس آن را رها می‌‌کند [به صورت دشتی] هموار و صاف (مستوی)

- ترجمه سلطانی

پس آن را رها می‌کند (به صورت دشتی) هموار و صاف (مستوی)

- ترجمه راستین

آن‌گاه پست و بلندیهای زمین را چنان هموار گرداند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٧ لَّا تَرَى فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا

که در آن کجی (سرازیری به سبب نشیب) و نه بلندی (فراز) نمی‌‌بینی

- ترجمه سلطانی

که در آن کجی و نه بلندی نمی‌بینی

- ترجمه راستین

که در آن ابدا هیچ بلندی و پستی نخواهی دید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٨ يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا

در آنروز از دعوت کننده [که آنها را به سوی جنّت و جحیم دعوت می‌‌کند] تبعیّت می‌‌کنند [در حالی که اتّباع او یا وجود او یا داعى در نظرش جز معوجّى نمی‌‌باشد] که کژی ندارد و صداها در برابر رحمان فروتنانه می‌‌شوند پس جز صدای آهسته‌‌ای (پچ پچی) نمی‌‌شنوی

- ترجمه سلطانی

در آنروز از دعوت کننده تبعیّت می‌کنند (در حالی که) کژی ندارد و صداها در برابر رحمان فروتنانه می‌شوند پس جز صدای آهسته‌ای (پچ پچی) نمی‌شنوی

- ترجمه راستین

در آن روز خلایق همه از پی کسی که آنها را به راه مستقیم به عرصه قیامت دعوت کند (یعنی اسرافیل) ناچار خواهند رفت، و صداها پیش خدای رحمان خاشع و خاموش گردد که جز زیر لب و آهسته صدایی نخواهی شنید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٠٩ يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِيَ لَهُ قَـوْلًا

در آنروز، شفاعت نفع نمی‌‌دهد مگر کسی که رحمان به او اذن (اجازه) داده است و به سخن او راضی شده است

- ترجمه سلطانی

در آنروز، شفاعت نفع نمی‌دهد مگر کسی که رحمان به او اذن داده است و به سخن او راضی شده است

- ترجمه راستین

در آن روز، شفاعت هیچ‌کس سود نبخشد جز آن‌کس که خدای رحمان به او رخصت شفاعت داده و سخنش را پسندیده باشد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١١٠ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا

[خداوند] می‌‌داند آنچه که بین دستان (پیش روی) آنها است [یعنی تبعیّت کنندگان از داعى یا پیشِ روی کسی که رحمان به او اذن داده] و آنچه که پشتِ [سر] آنان است و به او (خداوند یا به آنچه که بین دستانشان است و آنچه که پشتشان است) از لحاظ علم احاطه نمی‌‌کنند

- ترجمه سلطانی

میداند آنچه که بین دستان (پیش روی) آنها است و آنچه که پشتِ (سر) آنان است و به او از لحاظ علم احاطه نمی‌کنند

- ترجمه راستین

و خدا (به علم ازلی) بر همه آینده و گذشته خلایق آگاه است و خلق را ابدا به او احاطه و آگاهی نیست.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)