سورهٔ انبیاء
آیه ۴۷
متن عربی آیه
٤٧ وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ
ترجمهها
و [برای مردم یا برای حساب] در روز قیامت ترازوهای دادگری را مینهیم پس نفسی به چیزی [با نقص ثواب یا زیادت عقاب] ستم نمیشود و اگرچه [عمل] به [مقدار] سنگینی دانهٔ خردلی باشد آن را میآوریم و ما برای حساب کردن کافی هستیم
و (برای مردم یا برای حساب) در روز قیامت ترازوهای دادگری را مینهیم پس نفسی به چیزی ستم نمیشود و اگرچه (عمل) به سنگینی دانهٔ خردلی باشد آن را میآوریم و ما برای حساب کردن کافی هستیم
و ما ترازوهای عدل را به روز قیامت خواهیم نهاد و هیچ ستمی به هیچ نفسی نخواهد شد و اگر عملی به قدر دانه خردلی باشد در حساب آریم و تنها علم ما برای حسابگری کفایت خواهد کرد.
لغات
(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)