سورهٔ انبیاء آیه ۹۱

تفسیر


جزء ۱۷
سوره انبیاء
حزب ۶۶

متن عربی آیه

٩١ وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَـمِينَ

ترجمه‌ها

و [مریم] کسی که فرج خویش را حفظ کرد پس در او از روح خود دمیدیم [که همان ربّ النّوع انسان است، و اضافت آن به نفس او تعالی برای تشریف آن است یا منفوخ (نفخ شده) ناشی از روح ما است] و او (مریم) و پسرش (مسیح) را به عنوان نشانه [دالّ بر علم ما و قدرت ما و حکمت ما] برای عالمیان قرار دادیم

و (مریم) کسی که فرج خویش را حفظ کرد پس در او از روح خود دمیدیم و او (مریم) و پسرش (مسیح) را به عنوان نشانه برای عالمیان قرار دادیم

و (یاد کن حال) آن زن (یعنی مریم) را که دامنش را پاکیزه نگاه داشت و ما در آن از روح خود بدمیدیم و او را با فرزندش (عیسی) معجز و آیتی بزرگ برای اهل عالم قرار دادیم.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

وَالَّتِي
و آن زن که
أَحْصَنَتْ
محفوظ داشت
فَرْجَهَا
دامن عفت خود
فَنَفَخْنَا
پس پدید آوردیم، پس دمیدیم
فِيهَا
در او
مِن
از
رُّوحِنَا
روح خویش
وَجَعَلْنَاهَا
و قرار دادیم او را
وَابْنَهَا
و پسرش
آيَةً
نشانه‌ای
لِّلْعَالَمِينَ
برای جهانیان