سورهٔ انبیاء آیه ۹۶

تا آنوقتی که [سدّ] یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر بلندایی [با شتاب] سرازیر شوند {امثال این از رموزی است که پیشینیان از انبیاء و حکماء آنها را رمز کرده‌اند و منظور از حکایات آنان جز تنبیه (آگاهاندن) بر مرموزٌ الیه (چیزی که با رمز به آن اشاره شده) نیست و نظر خدای تعالی و نه خلفای او صورت سمر (افسانه) نیست؛ و مراد از «یأجوج و مأجوج» در عالم صغیر، لشکریان ابلیس هستند که از جنّیّه‌ای متولّد شده‌اند که آنها را برای فرزند آدم آورد و با قبول ولایت، صاحب ولایت سدّی بین آنان و بنی آدم که از حوراء (زن بهشتی) متولّد شده‌اند که آنها را برای ابن دیگر او آورد قرار می‌دهد، و وقتی که ساعت نزدیک شود سدّ باز می‌شود و یأجوج و مأجوج خارج شده و تمام صفحهٔ نفس را استغراق (همه چیز را فرا گرفتن) می‌نمایند و هر چه را که در آن بیابند می‌خورند و بنی آدم به جهت فرار از آنها از صفحهٔ نفس می‌گریزند، و تلی (تپّه‌ا) و وَهْدیی (گودالی) باقی نمی‌ماند مگر آنکه یأجوج ومأجوج در آنها شتاب کننده‌اند و مردم از آنها شتاب کننده می‌باشند}

تا آنوقتی که (سدّ) یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر بلندایی (با شتاب) سرازیر شوند

تا روزی که راه یأجوج و مأجوج باز شود و آنان از هر جانب (پست و) بلند زمین شتابان درآیند (که روز قیامت یا قیام ولی عصر علیه السّلام مقصود است).