سورهٔ انبیاء

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۱۱۲
نام‌های سوره:
أنبیاء، إقترب
تفسیر

جزء ۱۷
سوره انبیاء
حزب ۶۵

١١ وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِـمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ

و (حال آنکه) چه بسیار [اهل] شهرهایی را که ستمگر بودند در هم شکستیم و بعد از آنها قومی دیگر را ایجاد کردیم

- ترجمه سلطانی

و (حال آنکه) چه بسیار (اهل) شهرهایی را که ستمگر بودند در هم شکستیم و بعد از آنها قومی دیگر را ایجاد کردیم

- ترجمه راستین

و چه بسیار مردم ستمگری در شهر و دیارها بودند که ما آنها را درهم شکسته و هلاک ساختیم و قومی دیگر به جای آنها بیافریدیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٢ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ

پس چون سخت گرفتن ما را احساس کردند آنوقت [ناگهان] آنها از آن می‌‌گریزند

- ترجمه سلطانی

پس چون سخت گرفتن ما را احساس کردند آنوقت (ناگهان) آنها از آن می‌گریزند

- ترجمه راستین

پس هنگامی که آن ستمکاران عذاب ما را به چشم مشاهده کردند از آن دیار رو به فرار نهادند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٣ لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ

نگریزید و برگردید به آنجایی که در آن رفاه زیادی به شما داده شد و به مسکن‌‌هایتان چه بسا که شما سؤال شوید [یعنی سؤال کنندگان از شما از دنیای شما سؤال کنند همانطور که قبل از آن از شما سؤال می‌‌کردند، یا شاید شما دربارهٔ نعمت‌‌هایتان سؤال شوید که با آنها چه کرده‌‌اید؟ یا دربارهٔ نعمت‌‌هایتان سؤال می‌‌شوید که چرا آنها عذاب را از شما دفع نمی‌‌کنند؟ یا شاید انبیاء (ع) از شما دربارهٔ ایمان به خود سؤال کنند همانطور که قبل از آن از شما سؤال می‌‌کردند]

- ترجمه سلطانی

نگریزید و برگردید به آنجایی که در آن رفاه زیادی به شما داده شد و به مسکن‌هایتان چه بسا که شما سؤال شوید

- ترجمه راستین

(در آن حال به آنها خطاب شد که) مگریزید و رو به کامرانیها و خانه‌های خود آرید (و به اصلاح فسادکاری خویش بپردازید) که روزی ممکن است از آن بازخواست شوید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٤ قَالُوا يَاوَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِـمِينَ

[بعد از احساس عذاب] گفتند: ای وای برما! همانا ما ستمکار بوده‌‌ایم

- ترجمه سلطانی

گفتند: ای وای برما! همانا ما ستمکار بوده‌ایم

- ترجمه راستین

ظالمان به حسرت و ندامت گفتند: وای بر ما که سخت ستمکار بودیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٥ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ

و پیوسته این [دعوی که همان ندای ویل است] دعوی آنان بوده تا آنها را [مانند گیاه چیده شده] درو شده و خاموش قرار دادیم

- ترجمه سلطانی

و پیوسته این دعوی آنان بوده تا آنها را (مانند گیاه چیده شده) درو شده و خاموش قرار دادیم

- ترجمه راستین

و پیوسته همین گفتار (حسرت بار) بر زبانشان بود تا آنکه ما همه را طعمه شمشیر مرگ و خاموش هلاکت ساختیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٦ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ

و آسمان و زمین و آنچه که بین آن دو است را برای [اینکه] بازی [کنیم، غیر ناظر به غایت عقلانی و حکمت‌‌ها و دقایق متقنه] خلق نکردیم

- ترجمه سلطانی

و آسمان و زمین و آنچه که بین آن دو است را برای (اینکه) بازی (کنیم) خلق نکردیم

- ترجمه راستین

و ما آسمان و زمین و آنچه را که بین زمین و آسمان است به بازیچه نیافریدیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٧ لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ

اگر می‌‌خواستیم که به عنوان لهو اتّخاذ کنیم حتماً آن را از نزد خود [به طریقی بهتر از این] اتّخاذ می‌‌کردیم اگر انجام دهنده بودیم

- ترجمه سلطانی

اگر می‌خواستیم که به عنوان لهو اتّخاذ کنیم حتماً آن را از نزد خود اتّخاذ می‌کردیم اگر انجام دهنده بودیم

- ترجمه راستین

اگر می‌خواستیم جهان را به بازی گرفته و کاری بیهوده انجام دهیم می‌کردیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٨ بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ

بلکه حقّ [یعنی حقّ مخلوقٌ به، مشیّت مسمّی به ولایت مطلقه] را بر باطل می‌‌افکنیم که آن را در هم شکند پس آنوقت [ناگهان] او هلاک شده (مضمحل) است و وای بر شما از آنچه که [خداوند را به آن] وصف می‌‌کنید [یا از وصف شما خدا را به لعب (بازی) در فعالش بدون ترتّب غایاتی محکم بر آنها، و به صاحبه (زن) و ولد (فرزند)]

- ترجمه سلطانی

بلکه حقّ را بر باطل می‌افکنیم که آن را در هم شکند پس آنوقت (ناگهان) او هلاک شده (مضمحل) است و وای بر شما از آنچه که وصف می‌کنید

- ترجمه راستین

بلکه ما همیشه حق را بر باطل غالب و فیروز می‌گردانیم تا باطل را محو و نابود سازد و باطل بی‌درنگ نابود می‌شود، و وای بر شما که خدا را به وصف کار باطل و بازیچه متّصف می‌گردانید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٩ وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ

و (حال آنکه) کسانی که در آسمان‌‌ها و زمین هستند برای او هستند [یعنی آنکه او تعالی خالق آنها و مالک آنها و غایت آنها است پس چگونه شرکای او یا صاحبات (زنان) او یا فرزندان او می‌‌باشند!] و کسانی که نزد او هستند [یعنی ملائکۀ مقرّبین که مقام عِندیّت (نزد او بودن) نسبت به او تعالی دارند] از عبادت او استکبار نمی‌‌ورزند و درمانده (خسته) نمی‌‌شوند

- ترجمه سلطانی

و (حال آنکه) کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند برای او هستند و کسانی که نزد او هستند از عبادت او استکبار نمی‌ورزند و درمانده (خسته) نمی‌شوند

- ترجمه راستین

و هر چه در آسمانها و زمین است همه ملک خداست، و فرشتگان و ارواح قدسی که در پیشگاه حضرتش مقربند هیچ‌گاه از بندگیش گردنکشی و سرپیچی نکنند و (از عبادتی که به شوق و رغبت می‌کنند) هرگز خسته و ملول نشوند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٠ يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ

در شب و روز [دائماً با زبان حالشان و قالشان و با فطرت وجودیشان خداوند را] تسبیح (تنزیه) می‌‌کنند [در حالی که از تسبیح کردن] سست نمی‌‌شوند

- ترجمه سلطانی

در شب و روز تسبیح می‌کنند (در حالی که) سست نمی‌شوند

- ترجمه راستین

همه به شب و روز بی‌آنکه هیچ سستی کنند به تسبیح و ستایش او مشغولند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)