سورهٔ انبیاء

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۱۱۲
نام‌های سوره:
أنبیاء، إقترب
تفسیر

٦١ قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ

گفتند: پس او را در برابر چشمان مردمان بیاورید [تا آنکه او را بشناسند] باشد (امید است) که [آنها به آنچه که از او شنیده‌‌اید یا بر اقرار او] شهادت دهند [یا باشد که آنها برای عذاب او و عقوبت او حاضر شوند، پس او را آوردند و از او سؤال کردند]

- ترجمه سلطانی

گفتند: پس او را در برابر چشمان مردمان بیاورید باشد (امید است) که شهادت دهند

- ترجمه راستین

قوم گفتند: او را حاضر سازید در حضور جماعت تا بر این کار او گواهی دهند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٢ قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا يَاإِبْرَاهِيمُ

[در وادار کردن او بر اقرار] گفتند: ای ابراهیم آیا تو این [کار] را با خدایان ما کرده‌‌ای؟

- ترجمه سلطانی

گفتند: ای ابراهیم آیا تو این (کار) را با خدایان ما کرده‌ای؟

- ترجمه راستین

به او گفتند: ای ابراهیم آیا تو با خدایان ما چنین کردی؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٣ قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ

[ابراهیم] گفت: بلکه این [بت] که بزرگ آنها است آن [کار] را کرده است پس از [جمیع] آنها بپرسید اگر سخن می‌‌گویند

- ترجمه سلطانی

(ابراهیم) گفت: بلکه این (بت) که بزرگ آنها است آن (کار) را کرده است پس از آنها بپرسید اگر سخن می‌گویند

- ترجمه راستین

ابراهیم (در مقام احتجاج) گفت: بلکه این کار را بزرگ آنها کرده است، شما از این بتان سؤال کنید اگر سخن می‌گویند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٤ فَرَجَعُوا إِلَى أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِـمُونَ

آنگاه به خودشان رجوع کردند و [با عقولشان صدق گفتار او را درک کردند و بعضی از آنان خطاب بر جمیع آنها] گفتند: همانا که شما قطعاً ستمکار هستید

- ترجمه سلطانی

آنگاه به خودشان رجوع کردند و گفتند: همانا که شما قطعاً ستمکار هستید

- ترجمه راستین

آن‌گاه با خود فکر کردند و باهم گفتند: البته شما ستمکارید (که این بتان عاجز و بی‌اثر را می‌پرستید نه ابراهیم که آنها را درهم شکسته است).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٥ ثُمَّ نُكِسُوا عَلَى رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَـؤُلَاءِ يَنطِقُونَ

سپس سرهایشان را به زیر انداختند [و اعتراف کردند به آنچه که آن حجّت علیهم بود، سپس با او محاجّه کردند به آنچه که آن حجّت علیهم است و گفتند ای ابراهیم:] تو قطعاً می‌‌دانی که اینها سخن نمی‌‌گویند

- ترجمه سلطانی

سپس سرهایشان را به زیر انداختند (گفتند:) تو قطعاً می‌دانی که اینها سخن نمی‌گویند

- ترجمه راستین

و سپس همه سر به زیر شدند و گفتند: تو می‌دانی که این بتان را نطق و گویایی نیست.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٦ قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ

[بعد از آنکه دانسته شد که آنها بر دفع ضرر از خودشان قدرت ندارند دانسته شد که آنها بر جلب نفع و دفع ضرر از غیر نیز قدرت ندارند، و آنچه که نه نطق می‌‌کند و نه نفع میرساند و نه ضرر می‌‌رساند استحقاق عبادت را ندارد، ابراهیم (ع)] گفت: آیا پس چیزی را به جای خداوند می‌‌پرستید که به شما نفع نمی‌‌رساند و به شما ضرر نمی‌‌رساند

- ترجمه سلطانی

(ابراهیم) گفت: آیا پس به جای خداوند چیزی را میپرستید که به شما نفع نمیرساند و به شما ضرر نمیرساند

- ترجمه راستین

ابراهیم گفت: پس چرا خدا را (که هر نفعی به دست اوست) رها کرده و بتهایی را می‌پرستید که هیچ نفع و ضرری برای شما ندارند؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٧ أُفٍّ لَّكُمْ وَلِـمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ

اُف بر شما و بر آنچه که به جای خداوند می‌‌پرستید [یعنی انزجار از آنان و از معبودهایشان را اظهار کرد]، آیا پس تعقّل نمی‌‌کنید؟!

- ترجمه سلطانی

اُف بر شما و بر آنچه که به جای خداوند میپرستید، آیا پس تعقّل نمیکنید؟!

- ترجمه راستین

اف بر شما و بر آنچه به جز خدای یکتا می‌پرستید، آیا شما عقل خود را هیچ‌کار نمی‌بندید؟

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٨ قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ

[بعد از عجز از حجّت آوردن] گفتند: [به گفتار او نظر نکنید که شما در محاجّه با او توانایی ندارید] او را بسوزانید و خدایان خود را یاری کنید اگر کننده می‌‌باشید

- ترجمه سلطانی

گفتند: او را بسوزانید و خدایان خود را یاری کنید اگر کننده می‌باشید

- ترجمه راستین

قوم گفتند: ابراهیم را بسوزانید و خدایان خود را یاری کنید اگر (بر رضای خدایان) کاری خواهید کرد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٦٩ قُلْنَا يَانَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ

گفتیم: ای آتش بر ابراهیم سرد و سلامت (بی‌‌گزند) باش

- ترجمه سلطانی

گفتیم: ای آتش بر ابراهیم سرد و سلامت (بی‌گزند) باش

- ترجمه راستین

(پس آن قوم آتشی سخت افروختند و ابراهیم را در آن افکندند) ما خطاب کردیم که ای آتش سرد و سالم برای ابراهیم باش (آتش به خطاب خدا گل و ریحان گردید).

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٧٠ وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ

و خواستند که به او حیله کنند پس آنان را زیانکارترین [افراد] قرار دادیم [برای اینکه آنها آنچه که با آن نور خدا را در زمین خاموش کنند انجام می‌‌دادند]

- ترجمه سلطانی

و خواستند که به او حیله کنند پس آنان را زیانکارترین (افراد) قرار دادیم

- ترجمه راستین

و قوم در مقام کید و کینه او برآمدند و ما (کیدشان را باطل کرده) آنها را به سخت‌ترین زیان و حسرت انداختیم.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)