سورهٔ نور آیه ۱۵

آنوقت که آن را با زبان‌‌هایتان انداختید [یعنی نه با قلوبتان یعنی آن را بدون تحقیقی بر آن بین خود می‌‌گرداندید] و آنچه که به آن علم ندارید را با زبان‌‌هایتان [بدون اطلاع قلوبتان و اعتقاد به آن] می‌‌گوئید و آن را سهل می‌‌انگارید [که اثم در آن نیست و تبعت (سؤ عاقبت) ندارد] و (حال آنکه) آن نزد خداوند بزرگ است

آنوقت که آن را با زبان‌هایتان انداختید و آنچه که به آن علم ندارید را با زبان‌هایتان می‌گوئید و آن را سهل می‌انگارید و (حال آنکه) آن نزد خداوند بزرگ است

زیرا شما آن سخنان را از زبان یکدیگر تلقّی کرده و حرفی بر زبان می‌گفتید که علم به آن نداشتید و این کار را سهل و کوچک می‌پنداشتید در صورتی که نزد خدا (گناهی) بسیار بزرگ بود.