سورهٔ فرقان آیه ۶۳

و بندگان رحمان کسانی هستند که به فروتنی بر زمین راه می‌‌روند {او تعالی خواست که علائم مقام عبدیّت را بیان کند تا سالکان الی الّله به آنچه که از تجلیّات غیبی که ظاهر می‌‌شود مغرور نشوند و گمان نکنند که آنان واصل شده‌‌اند، و از انانیّت و اسارت نفس خارج شده‌‌اند، و مقام عبدیّت و حضور حاصل نموده‌‌اند، زیرا مقام عبدیّت برای سالک حاصل نمی‌‌شود مگر وقتی که از انانیّتش خارج شود و فعلی و صفتی را جز از خدای تعالی نبیند، و ادنی مراتب این مقام بحسب ظهور در مظاهر این است که آن سکینهٔ الهی بر سالک نازل شود و آن را مشاهده کند، نه به نحو شهود مباین به مباین و نه به نحو شهود محلّ بر حالّ که خبر از حلول دهد و نه به نحو شهود متّحد بر متّحد که خبر از اتّحاد دهد، زیرا چیزی از آنها از مقام عبدیّت نیست، بلکه مقام عبدیّت این است که آن سکینه، مالک و محیط گردد به حیثی که برای عبد فعل و صفت و ذات و اراده و شعور باقی نماند} و وقتی که جاهلان آنها را خطاب می‌‌کنند [بطور لیّن به آنها] می‌‌گویند سلام

و بندگان رحمان کسانی هستند که به فروتنی بر زمین راه می‌روند و وقتی که جاهلان آنها را خطاب می‌کنند می‌گویند سلام

و بندگان خاص خدای رحمان آنان هستند که بر روی زمین به تواضع و فروتنی راه روند و هرگاه مردم جاهل به آنها خطاب (و عتابی) کنند با سلامت نفس (و زبان خوش) جواب دهند.