سورهٔ شعراء آیه ۲۲۵

آیا نمی‌‌بینی که آنان [یعنی شعراء که کذب و اباطیل می‌‌آوردند و پیامبر (ص) را هجو می‌‌نمودند و جمعی از غاویان (گمراهان) نزد آنان جمع می‌‌شدند، و همچنین قصّاص (قصّه‌‌پردازها) که در اسواق (بازارها) و محافل حکایات و اسماری (افسانه‌‌هایی) نقل می‌‌کردند که نه اصل داشتند و نه حقیقت، وعّاظ که وعظ می‌‌کنند و به وعظ عمل نمی‌‌کنند، و فقهاء و قضات که فتوا می‌‌دهند و بدون اذن و اجازه از خداوند یا از خلفای او بین مردم قضاوت می‌‌کنند] در هر وادی [از بیابان‌‌های نفس و خیال] سرگشته‌‌اند؟

آیا نمی‌بینی که آنان در هر وادی (بیابان نفس و خیال) سرگشته‌اند؟

آیا ننگری که آنها خود به هر وادی حیرت سرگشته‌اند؟