سورهٔ قصص آیه ۱۰

و دل مادر موسی [برای غلبهٔ دهشت (ترس)] خالی [از عقل یا خالی از هر چیزی جز از یاد موسی (ع) یا از حزن برای اتّکالش بر وعدهٔ خداوند یا فارغ از تذکّر وحی که خداوند تعالی به او وحی کرده بود با فراموش کردن او آن وحی را] گشت، اگر ما قلب او را استوار نمی‌کردیم [تا در فراغ (جای خالی) او بر فراق (جدایی) موسی (ع) ناآرامی نکند و مضطرب نشود] تا از مؤمنان [تصدیق کنندهٔ وحی و صدق وعده، یا از مؤمنان به خداوند] باشد نزدیک بود تا آن را [یعنی غم خویش را یا خبر او را] آشکار سازد

و دل مادر موسی خالی گشت، اگر ما قلب او را استوار نمیکردیم تا از مؤمنان باشد نزدیک بود تا آن را آشکار سازد

و مادر موسی دلش (از هر چیز جز یاد طفلش) فارغ شد (و به حدی غم و اندوه قلبش را فرا گرفت که) اگر نه ما دلش را بر جای نگاه داشتیم تا ایمانش بر قرار ماند نزدیک بود راز درونش را آشکار سازد.