سورهٔ عنکبوت
عنکبوت
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
٢ أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُـولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ
آیا مردم پنداشتهاند که به همین که بگویند ایمان آوردهایم رها میشوند و آنها امتحان نمیشوند {و این امتحان گاهی با تکالیف بدنیّه و مالیّه است، و گاهی با مصائب در انفس و اموال، و گاهی با اذیّت خلق به شَتْم (دشنام) و ضَرْب (زدن) و اِجْلاء (تبعید) و قتل می‌‌باشد}
- ترجمه سلطانیآیا مردم پنداشتهاند که به همین که بگویند ایمان آوردهایم رها میشوند و آنها امتحان نمیشوند
- ترجمه راستینآیا مردم چنین پنداشتند که به صرف اینکه گفتند ما ایمان (به خدا) آوردهایم رهاشان کنند و هیچ امتحانشان نکنند؟
- ترجمه الهی قمشه‌ای٣ وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ
و البتّه همانا کسانی را که قبل از آنان بودند [از کسانی که ایمان عامّ با بیعت عامّهٔ نبویّه یا ایمان خاصّ با بیعت خاصّهٔ ولویّه را ادّعاء کرده بودند] امتحان کردیم چه اینکه خداوند البتّه کسانی را که راست گفتند حتماً آنها را میشناسد [یعنی آنها را آزمودیم به سبب اینکه شایسته است که خداوند آنها را بشناسد] و البتّه دروغگویان را میشناسد
- ترجمه سلطانیو البتّه همانا کسانی را که قبل از آنان بودند امتحان کردیم چه اینکه خداوند البتّه کسانی را که راست گفتند حتماً آنها را میشناسد و البتّه دروغگویان را میشناسد
- ترجمه راستینو محققا ما اممی را که پیش از اینان بودند به امتحان و آزمایش آوردیم، و همانا خدا دروغگویان و راستگویان را کاملا میشناسد.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٤ أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَن يَسْبِقُونَا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ
یا کسانی که اعمال بدی میکنند پنداشتهاند که از ما پیشی میگیرند؟! چه بد حکم (قضاوت) میکنند
- ترجمه سلطانییا کسانی که اعمال بدی میکنند پنداشتهاند که از ما پیشی میگیرند؟! چه بد حکم (قضاوت) میکنند
- ترجمه راستینآیا آنان که کار زشت و اعمال ناشایسته مرتکب میشوند پنداشتند که بر ما سبقت گیرند (و از عقاب ما خلاصی یابند) ؟بسیار بد حکم میکنند.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٥ مَن كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
کسی که به لقای خداوند رجا میدارد [یعنی رغبت میکند و طلب میکند یا میترسد و میگریزد] پس قطعاً اجل خداوند البتّه آمدنی است [پس راغب باید بر رغبت خویش تثبیت شود، و خائف باید از آنچه که او میترسد آشفته شود] و او [بر اقوال قالی و حالی شما] شنوا و [به جمیع اعمال شما و نیّات شما] دانا است [پس بدکار باید حذر کند و نیکوکار باید رغبت نماید]
- ترجمه سلطانیکسی که به لقای خداوند رجا میدارد (رغبت میکند و طلب میکند یا میترسد و میگریزد) پس (باید بداند که) قطعاً اجل خداوند البتّه آمدنی است و او شنوا و دانا است
- ترجمه راستینهر کس که به لقاء خدا (و مشاهده جمال و وصول به رحمت و جنّت او) امیدوار و مشتاق است (بداند که) هنگام اجل و وعده معین خدا البته فرا رسد و او (به گفتار و کردار خلق) شنوا و داناست.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٦ وَمَن جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَـمِينَ
و کسی که کوشش کند جز این نیست که برای خودش کوشش میکند همانا خداوند البتّه از عالمیان بینیاز است [از طاعت آنان نفع نمی‌‌برد و از معصیتشان ضرر نمی‌‌کند]
- ترجمه سلطانیو کسی که کوشش کند جز این نیست که برای خودش کوشش میکند همانا خداوند البتّه از عالمیان بینیاز است
- ترجمه راستینو هر که (در راه ایمان) جهد و کوشش کند به سود خود کند که خدا از (طاعت و عبادت) عالمیان البته بینیاز است.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٧ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ
و کسانی که ایمان آوردهاند و عمل صالح کردهاند البتّه حتماً [همهٔ] بدیهایشان را از آنها میزدائیم و البتّه حتماً به بهترینی که عمل میکردند به آنها جزاء میدهیم
- ترجمه سلطانیو کسانی که ایمان آوردهاند و عمل صالح کردهاند البتّه حتماً بدیهایشان را از آنها میزدائیم و البتّه حتماً به بهترینی که عمل میکردند به آنها جزاء میدهیم
- ترجمه راستینو آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند البته ما هم گناهانشان را محو و مستور کنیم و بهتر از آن اعمال نیکشان به آنها پاداش دهیم.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٨ وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِن جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
و به انسان نیکی به والدینش را وصیّت (توصیّه) کردیم و اگر آن دو [نسبت به تو] کوشیدند تا تو به آنچه که به آن علم نداری به من شرک آوری پس از آن دو اطاعت مکن، بازگشتگاه شما نزد من است آنگاه به شما خبر میدهم به آنچه که عمل میکردهاید
- ترجمه سلطانیو به انسان نیکی به والدینش را وصیّت (توصیّه) کردیم و اگر آن دو (نسبت به تو) کوشیدند تا تو به آنچه که به آن علم نداری به من شرک آوری پس از آن دو اطاعت مکن، بازگشتگاه شما نزد من است آنگاه به شما خبر میدهم به آنچه که عمل میکردهاید
- ترجمه راستینو ما به آدمی سفارش کردیم که در حق پدر و مادر خود نیکی کند، و اگر آنها (خود مشرک باشند و) کوشند تا تو به من (که خدای یگانه‌ام) از روی جهل و نادانی شرک آوری هرگز اطاعت امر آنها مکن، که رجوع شما به سوی من است و من شما را به پاداش هر عمل که به جای آورده‌اید آگاه می‌گردانم.
- ترجمه الهی قمشه‌ای٩ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِـحِينَ
و کسانی که ایمان آوردهاند و اعمال صالح کردهاند البتّه حتماً آنها را در صالحان داخل میکنیم
- ترجمه سلطانیو کسانی که ایمان آوردهاند و اعمال صالح کردهاند البتّه حتماً آنها را در صالحان داخل میکنیم
- ترجمه راستینو آنان که ایمان آورده و کار نیکو کردند آنان را البته (به بهشت) در صف صالحان (و رتبه نیکان) آریم.
- ترجمه الهی قمشه‌ای١٠ وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُـولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُـولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَـمِينَ
و از میان مردم کسانی هستند که میگویند به خداوند ایمان آوردهایم پس وقتی که در [راه] خداوند اذیّت میشوند فتنهٔ مردم را مانند عذاب خداوند قرار میدهند و اگر از پروردگارت [با فتح و غنیمت] یاری آید البتّه حتماً میگویند همانا ما با شما بودهایم {چنانکه آن رسم طالبین دنیا است، از هر چه که به دنیای خویش ضرر رسان یابند منصرف میشوند و وقتی که گمان انتفاع در دنیا میکنند روی می‌‌آورند} آیا خداوند به آنچه که در سینههای عالمیان است داناتر نیست؟
- ترجمه سلطانیو از میان مردم کسانی هستند که میگویند به خداوند ایمان آوردهایم پس وقتی که در (راه) خداوند اذیّت میشوند فتنهٔ مردم را مانند عذاب خداوند قرار میدهند و اگر از پروردگارت یاری آید البتّه حتماً میگویند همانا ما با شما بودهایم آیا خداوند به آنچه که در سینههای عالمیان است داناتر نیست؟
- ترجمه راستینو بعضی مردم (از راه نفاق) میگویند: ما به خدا ایمان آوردیم، و چون رنج و آزاری در راه خدا ببینند فتنه و عذاب خلق را با عذاب خدا برابر شمرند (یعنی همان قدر که ترس عذاب خدا آنها را از کفر به ایمان می‌خواند ترس عذاب مردم هم از ایمان به کفر می‌کشد) و هر گاه ظفر و نصرتی از جانب خدایت (به مؤمنان) رسید (آن منافقان) گویند: ما هم با شما (و هم آیین شما) بودیم. آیا خدا بر آنچه در دلهای خلایق است داناتر نیست؟
- ترجمه الهی قمشه‌ای