سورهٔ عنکبوت آیه ۳۳

و چون که رسولان ما نزد لوط آمدند، به خاطر [آمدن] آنها ناراحت شد [برای آنچه که از حال قوم خود و تفضیح (رسوا کردن) آنها نسبت به رهگذران می‌‌دانست] و دربارهٔ آنها درمانده شد (خُلقش تنگ) و [چون ناراحتی او را دیدند] گفتند: نترس و اندوه مدار [از آنچه که می‌‌ترسی و بر آن اندوه می‌‌داری] همانا ما تو و خانواده‌‌ات را [از این قریه یا از عذابی که برای آن آمده‌‌ایم] نجات می‌‌دهیم به جز زنت که از واپس ماندگان می‌‌باشد

و چون که رسولان ما نزد لوط آمدند، به خاطر (آمدن) آنها ناراحت شد و دربارهٔ آنها درمانده (خُلقش تنگ) شد و (چون ناراحتی او را دیدند) گفتند: نترس و اندوه مدار همانا ما تو و خانواده‌ات را نجات می‌دهیم به جز زنت که از واپس ماندگان می‌باشد

و چون رسولان ما نزد لوط آمدند، لوط از آمدن آنها (که ناشناس و با صورت زیبا بودند) اندوهگین و دلتنگ گردید، و فرشتگان گفتند: هیچ بیمناک و غمگین مباش که ما تو را با همه اهل بیتت غیر آن زن کافرت که در میان اهل هلاک واماند نجات می‌دهیم.