سورهٔ عنکبوت

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۶۹
نام‌های سوره:
عنکبوت
تفسیر

٢١ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَرْحَمُ مَن يَشَاءُ وَإِلَيْهِ تُقْلَبُونَ

عذاب می‌‌کند کسی را که بخواهد و رحم می‌‌کند به کسی که بخواهد، و به او بازگردانده می‌‌شوید

- ترجمه سلطانی

عذاب می‌کند کسی را که بخواهد و رحم می‌کند به کسی که بخواهد، و به او بازگردانده می‌شوید

- ترجمه راستین

هر که را (از اهل گناه) بخواهد (به عدل) عذاب می‌کند و هر که را بخواهد (به لطف و رحمت) می‌بخشد و شما را به سوی او باز می‌گردانند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٢ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ

و شما در زمین [یعنی در حالی که در زمین هستید] و نه در آسمان [یعنی اگرچه در آسمان باشید] عاجز کننده (باز دارنده) [خداوند از ادراک (دستیابی) به شما و عذاب کردن شما] نیستید و غیر از خداوند [نه در دنیا و نه در آخرت] ولیّ و نه یاری کننده‌‌ای ندارید {نبیّ به نبوّت خویش و خلیفهٔ او به خلافتِ نبوّت، نصیر هستند، و ولیّ به ولایتش و خلیفهٔ او به خلافتِ ولایت، ولیّ هستند که متولیّ اصلاح عبد و تربیت او می‌‌شوند}

- ترجمه سلطانی

و شما در زمین و نه در آسمان عاجز کننده (باز دارنده) نیستید و غیر از خداوند ولیّ و نه یاری کننده‌ای ندارید

- ترجمه راستین

و شما (مخلوق عاجز) نه هرگز (خدای قادر مطلق را) در زمین و آسمان عاجز توانید کرد و نه جز خدا نگهبان و یاوری دارید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٣ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَلِقَائِهِ أُولَئِكَ يَئِسُوا مِن رَّحْمَتِي وَأُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

و کسانی که به آیات خداوند و لقای او کفر ورزیده‌‌اند [از حیث اینکه آنها آیاتى از آیات تکوینی در آفاق و انفس و بزرگترین آنها آیات عظمی از انبیاء و اولیاء (ع)، و آیات تدوینی از کتب آسمانی و احکام نبوّت و رسالت هستند] آنان از رحمت من مأیوس شده‌‌اند و آنان عذابی دردناک دارند

- ترجمه سلطانی

و کسانی که به آیات خداوند و لقای او کفر ورزیده‌اند آنان از رحمت من مأیوس شده‌اند و آنان عذابی دردناک دارند

- ترجمه راستین

و آنان که به آیات خدا و شهود لقای او کافر شدند آنها از رحمت (و نعمت بهشت) من ناامیدند و سخت به عذاب دردناک گرفتار خواهند شد.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
جزء ۲۰
سوره عنکبوت
حزب ۸۰

٢٤ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

پس جواب قوم او (ابراهیم) جز آنکه گفتند که: او را بکشید یا او را بسوزانید نبود، پس خداوند او (ابراهیم) را از آن آتش نجات داد همانا در آن (نجات دادن) برای قومی که ایمان می‌‌آورند البتّه نشانه‌‌هایی هست [دالّ بر مبدء علیم حکیم قادر محیط]

- ترجمه سلطانی

پس جواب قوم او (ابراهیم) جز آنکه گفتند که: او را بکشید یا او را بسوزانید نبود، پس خداوند او (ابراهیم) را از آن آتش نجات داد همانا در آن برای قومی که ایمان می‌آورند البتّه نشانه‌هایی هست

- ترجمه راستین

(بعد از این همه نصایح و اندرز ابراهیم) باز قوم جز آنکه گفتند: او را بکشید و در آتش بسوزانید پاسخ ندادند، و خدا او را از آتش (نمرودیان) نجات داد. در این حکایت برای قومی که به خدا ایمان آرند آیتهایی (از قدرت الهی) پدیدار است.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٥ وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا مَّوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُم بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُم بَعْضًا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ

و [ابراهیم یا خداوند] گفت: جز این نیست که بت‌‌هایی را که به جای خداوند اتّخاذ کرده‌‌اید [بر اساس] دوستیِ بین شما در حیات دنیا است [یعنی اینکه اتّخاذ اوثان (بت‌‌ها) به عنوان خدا از اعتقادی دینی و طلب شفیعی اخروی و از روی خوف عقابی الهی نیست، بلکه محض مودّت دنیوى است و اینکه اقران شما و رؤسای شما، شما را دوست بدارند] {مثل اکثر متزهّدین در دین اسلام که مرارت (رنج) زهد و تَعَبِ (خستگی) منع نفس از لذائذ آن را تحمّل می‌‌کنند محض مرایات (خودنمایی) و صیت (آوازه)، و اینکه در حقّ او بگویند} سپس در روز قیامت بعضی از شما (عابدین یا عابدین و معبودین) بعضی دیگر [از آنها را یا عابدین معبودین را] تکفیر می‌‌کنید و بعضی از شما بعضی دیگر را لعن می‌‌کنید و جایگاه شما آتش است و یاوری ندارید

- ترجمه سلطانی

و (ابراهیم) گفت: جز این نیست که بت‌هایی را که به جای خداوند اتّخاذ کرده‌اید (بر اساس) دوستیِ بین شما در حیات دنیا است سپس در روز قیامت بعضی از شما بعضی دیگر را تکفیر می‌کنید و بعضی از شما بعضی دیگر را لعن می‌کنید و جایگاه شما آتش است و یاوری ندارید

- ترجمه راستین

باز ابراهیم گفت: (ای مردم شما خود می‌دانید که) بتهایی را که به جای خدای یکتا به خدایی بر گرفته‌اید تنها برای حفظ دوستی (و استفاده مادی دو روزه) دنیای خود اتخاذ کرده‌اید و چون روز قیامت شود در آن روز شما از یکدیگر بیزاری جویید و به یکدیگر لعن و نفرین کنید، و جایگاه ابدی تمام شما آتش دوزخ است و هیچ یاوری ابدا ندارید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٦ فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

پس لوط به او ایمان آورد و گفت: همانا من [از وطنم با ابراهیم (ع) به شام و از موطن نفسم با ایمانم بر دست ابراهیم (ع)] به سوی پروردگارم [در ولایت و آن مقام قلب و عقل است] مهاجر هستم همانا او پیروزمند و حکیم است

- ترجمه سلطانی

پس لوط به او ایمان آورد و گفت: همانا من مهاجر به سوی پروردگارم هستم همانا او پیروزمند و حکیم است

- ترجمه راستین

پس (خواهر زاده‌اش) لوط به او ایمان آورد، و (ابراهیم به او) گفت که من (از این دیار شرک) هجرت به سوی خدای خود خواهم کرد که او (بر حفظ من از دشمن) مقتدر و (به صلاح امورم) داناست.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٧ وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَـمِنَ الصَّالِـحِينَ

و [بعد از هجرت او به شام و مکث او در آنجا به مدّت طولانی] اسحاق و [بعد از اسحاق (ع)] یعقوب را به او بخشیدیم و در ذریّهٔ او نبوّت و کتاب [یعنی رسالت یا جنس کتاب آسمانی] را قرار دادیم و پاداش او را در دنیا دادیم [به اینکه در دنیا عزیز (چیره) گشت و از اموال دنیا اموال زیادی به او دادیم و برای او در دنیا لسان صدق قرار دادیم به اینکه احدی نیست مگر آنکه وی او را مدح می‌‌کند] و همانا او در آخرت البتّه از صالحان [یعنی کسانی که شوب فساد بر آنان باقی نمانده] است

- ترجمه سلطانی

و اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و در ذریّهٔ او نبوّت و کتاب را قرار دادیم و پاداش او را در دنیا دادیم و همانا او در آخرت البتّه از صالحان است

- ترجمه راستین

و ما اسحاق و (فرزند زاده‌اش) یعقوب را به او عطا کردیم و در خاندانش مقام نبوت و کتاب آسمانی برقرار نمودیم و در دنیا هم (به نعمت فرزندان صالح و نام نیکو و سایر نعم الهی) اجر او را دادیم و در آخرت نیز وی در صف صالحان (و هم رتبه مقربان) خواهد بود.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٨ وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَـمِينَ

و لوط را [فرستادیم] آنوقت که به قوم خود گفت: همانا شما البتّه ننگی (کار زشتی) آورده‌‌اید که احدی از عالمیان به آن از شما سبقت نگرفته

- ترجمه سلطانی

و لوط را (فرستادیم) آنوقت که به قوم خود گفت: همانا شما البتّه ننگی (کار زشتی) آورده‌اید که احدی از عالمیان به آن از شما سبقت نگرفته

- ترجمه راستین

و لوط (به رسالت فرستادیم) که به قوم خود گفت: شما به عمل زشتی اقدام می‌کنید که هیچ کس در عالم پیش از شما مرتکب نشده است!

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٩ أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

آیا همانا به مردان در می‌‌آیید و [با تعرّض خود بر رهگذران به خاطر این فاحشه (بدکاری، عمل بسیار زشت)] راه را قطع می‌‌کنید [و از سفر به بلادتان مانع می‌‌شوید یا سبیل ولد (فرزند آوری) را قطع می‌‌کنید یا سبیل را با چپاول اموال رهگذران قطع می‌‌کنید] و در محافلتان زشتکاری می‌‌آورید؟ پس جواب قوم او نبود جز آنکه [به جهت تَهَکُّم (استهزاء کردن، متلک گفتن) به او] گفتند: اگر از راستگویان می‌‌باشی عذاب خداوند را به ما بیاور

- ترجمه سلطانی

آیا همانا به مردان در می‌آیید و راه را قطع می‌کنید و در محافلتان زشتکاری می‌آورید؟ پس جواب قوم او نبود جز آنکه گفتند: اگر از راستگویان می‌باشی عذاب خداوند را به ما بیاور

- ترجمه راستین

آیا شما به شهوترانی با مردان خلوت کرده و راه (فطرت زناشویی) را قطع می‌کنید و در مجامع خود (بی هیچ خجلت) به کار قبیح می‌پردازید؟! قوم لوط جز آنکه (به طعنه) گفتند: اگر راست می‌گویی عذاب خدا را بر ما نازل کن به او ابدا جوابی ندادند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٣٠ قَالَ رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ

[لوط] گفت: پروردگارا مرا بر [این] قوم تبهکار یاری ده

- ترجمه سلطانی

(لوط) گفت: پروردگارا مرا بر (این) قوم تبهکار یاری ده

- ترجمه راستین

لوط گفت: پروردگارا، مرا بر (محو) این قوم فاسد یاری کن.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)