سورهٔ روم آیه ۳۶

و وقتی که به مردم رحمتی [یعنی نعمت و سعه و گشایشی در مال و اولاد یا صحّت در جسم و اولاد] چشانیم به آن شادمان (سرمست) می‌‌شوند و اگر به آنها به آنچه که دستانشان پیش آورده‌‌اند بدی برسد آنوقت آنها [از رحمت خداوند] نومید می‌‌شوند

و وقتی که به مردم رحمتی چشانیم به آن شادمان (سرمست) می‌شوند و اگر به آنها به آنچه که دستانشان پیش آورده‌اند بدی برسد آنوقت آنها نومید می‌شوند

و مردم (بر این عادتند که) هرگاه ما رحمتی به آنها چشانیم شاد شده و اگر رنج و بلایی از کرده خودشان ببینند در آن حال (به جای توبه به درگاه خدا، از رحمتش به کلی) نومید می‌شوند.