سورهٔ روم آیه ۴۸

خداوند کسی است که بادها را می‌‌فرستد پس ابر را جابجا می‌‌کند سپس آن را در آسمان آنطوری که بخواهد می‌‌گستراند و آنها را به صورت پاره‌‌هایی [متراکم] قرار می‌‌دهد آنگاه بارش [باران] را می‌‌بینی که از خلال آن خارج می‌‌شود پس آنوقت آن را به کسانی از بندگانش که می‌‌خواهد [به بلاد آنها] اصابت می‌‌دهد آنوقت آنها [از آمدن خِصْب (برکت فراوان)] شادمان می‌‌شوند

خداوند کسی است که بادها را می‌فرستد پس ابر را جابجا می‌کند سپس آن را در آسمان آنطوری که بخواهد می‌گستراند و آنها را به صورت پاره‌هایی (متراکم) قرار می‌دهد آنگاه بارش (باران) را می‌بینی که از خلال آن خارج می‌شود پس آنوقت آن را به کسانی از بندگانش که می‌خواهد اصابت می‌دهد آنوقت آنها شادمان می‌شوند

خدا آن کسی است که بادها را می‌فرستد که ابر را در فضا برانگیزد پس به هر گونه که مشیّتش تعلق گیرد در اطراف آسمان متصل و منبسط کند و باز متفرق گرداند، آن گاه باران را بنگری که قطره قطره از درونش بیرون ریزد، و چون آن را به (کشتزار و صحرای) هر قومی از بندگانش که بخواهد فرو بارد به یک لحظه آن قوم مسرور و شادمان گردند.