سورهٔ روم آیه ۵۲

پس [آنها به حیات انسانی و نه به سمع (گوش) و بصر (چشم) انسانی سامِع (شنونده) و مُبْصِر (بیننده) نیستند] همانا تو به مردگان [از حیات انسانیّت] نشنوانی و به کر وقتی که پشت کنان روی می‌‌گردانند دعاء (دعوت) را نشنوانی {یعنی اینکه حیات آنها حیات حیوانیّت است و اینکه آنها از سماع انسانی کر هستند، و همانا وقتی کران مُقبل (روکننده) باشند افهام به آنان با اشاره ممکن می‌‌شود و حال آنکه اینان کر هستند و پشت کننده می‌‌باشند و اگر مُقبل بودند خداوند به آنها می‌‌فهماند}

پس همانا تو به مردگان نشنوانی و به کر وقتی که پشت کنان روی می‌گردانند دعاء (دعوت) را نشنوانی

پس تو (این مردم) مرده (دل بی‌ایمان) را نتوانی (سخن حقّ) بشنوانی و دعوت خود را به گوش (این) کران که (مخصوصا از تو به کبر و نخوت) رو می‌گردانند برسانی.