سورهٔ روم

محل نزول:   مکّه
تعداد کل آیات: ۶۰
نام‌های سوره:
روم
تفسیر

١١ اللَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

خداوند خلق را آغاز می‌‌کند سپس آن را [به برازخ] باز می‌‌گرداند سپس [بعد از مکث در برازخ] به او [نه به غیر او] بازگردانده می‌‌شوید

- ترجمه سلطانی

خداوند خلق را آغاز می‌کند سپس آن را باز می‌گرداند سپس به او بازگردانده می‌شوید

- ترجمه راستین

خداست که خلق را نخست (از عدم) پدید آرد و باز (پس از مرگ و فنا) باز گرداند و همه به حضرت او بازگردانیده می‌شوید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٢ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ

و روزی که [هنگام رجوع به او] ساعت قائم (برپا) شود مجرمین [از خلق با غایت دهشت] نا‌‌امید (مأیوس یا متحیّر) می‌‌شوند

- ترجمه سلطانی

و روزی که ساعت قائم (برپا) شود مجرمین نا‌امید می‌شوند

- ترجمه راستین

و روزی که ساعت قیامت بر پا شود بدکاران نومید و اندوهگین شوند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٣ وَلَمْ يَكُن لَّهُم مِّن شُرَكَائِهِمْ شُفَعَاءُ وَكَانُوا بِشُرَكَائِهِمْ كَافِرِينَ

و از میان شرکایشان [در وجوب، یا در آلهت، یا در عبادت، یا در طاعت، یا در ولایت، یا در وجود و شهود] شفیعی نخواهند داشت و به شرکایشان کافر می‌‌شوند

- ترجمه سلطانی

و از میان شرکایشان شفیعی نخواهند داشت و به شرکایشان کافر می‌شوند

- ترجمه راستین

و هیچ شفیع و مددکاری بر خود از آنان که شریک حق گرفتند نمی‌یابند بلکه به آن شریکان و خدایان باطل کافر می‌شوند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٤ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ

و روزی که ساعت برپا شود، در آنروز متفرّق (پراکنده) می‌‌شوند

- ترجمه سلطانی

و روزی که ساعت برپا شود، در آنروز متفرّق (پراکنده) می‌شوند

- ترجمه راستین

و روزی که ساعت قیامت بر پا شود در آن روز خلایق (بر حسب مراتب طاعت و معرفت و کفر و عصیان) فرقه فرقه شوند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٥ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ

و امّا کسانی که ایمان آورده‌‌اند و اعمال صالح کرده‌‌اند پس آنها در باغی شادمانی می‌‌کنند

- ترجمه سلطانی

و امّا کسانی که ایمان آورده‌اند و اعمال صالح کرده‌اند پس آنها در باغی شادمانی می‌کنند

- ترجمه راستین

اما آن فرقه که ایمان آوردند و به نیکوکاری پرداختند مسرور (و محترم) به باغ بهشت منزل گیرند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
جزء ۲۱
سوره روم
حزب ۸۱

١٦ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ فَأُولَئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ

و امّا کسانی که کفر ورزیده‌‌اند و آیات ما و ملاقات آخرت را [قالاً مانند طبیعیّه و دهریّه و منکرین معاد یا حالاً مانند اکثر مردم] تکذیب کرده‌‌اند پس آنان احضار شدگان در عذاب هستند

- ترجمه سلطانی

و امّا کسانی که کفر ورزیده‌اند و آیات ما و ملاقات آخرت را تکذیب کرده‌اند پس آنان احضار شدگان در عذاب هستند

- ترجمه راستین

و اما آن فرقه که کافر شدند و آیات ما و دیدار آخرت را تکذیب کردند آنان را (برای کیفر) در عذاب دوزخ حاضر کنند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٧ فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَحِينَ تُصْبِحُونَ

پس خداوند را تسبیح کنید حینی که شام می‌‌کنید [یعنی داخل در مساء (عصر) می‌‌شوید] و حینی که صبح می‌‌کنید [یعنی داخل در صبح می‌‌شوید] {و این دو، دو وقت اختلاط نور و ظلمت هستند}

- ترجمه سلطانی

پس خداوند را تسبیح کنید حینی که شام می‌کنید و حینی که صبح می‌کنید

- ترجمه راستین

پس خدا را هنگام شام و صبحگاه (در نماز مغرب و صبح) تسبیح و ستایش گویید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٨ وَلَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِيًّا وَحِينَ تُظْهِرُونَ

و [به هنگام] عصر و حینی که ظهر می‌‌کنید [یعنی داخل در ظهر می‌‌شوید] و ستایش در آسمان‌‌ها (آسمان‌‌های طبع و آسمان‌‌های ارواح) و زمین (زمین طبع و زمین عالم‌‌های مثال) فقط [شایسته] برای او است

- ترجمه سلطانی

و (به هنگام) عصر و حینی که ظهر می‌کنید و ستایش در آسمان‌ها و زمین فقط (شایسته) برای او است

- ترجمه راستین

و سپاس (اهل عالم) در آسمانها و زمین مخصوص اوست و شما نیز در تاریکی شب و نیمه روز (در نماز عشاء و ظهر و عصر) به ستایش او مشغول شوید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

١٩ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَيُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَكَذَلِكَ تُخْرَجُونَ

زنده را از مرده خارج می‌‌کند و مرده را از زنده خارج می‌‌کند و زمین را بعد از مرگش [با رویانیدن گیاه آن با تهییج عروق (ریشه‌‌ها) مکمونه و حبوب (دانه‌‌ها) مستوره (پوشیده شده) در آن] زنده می‌‌کند و این‌‌چنین [مثل اخراج زنده از مرده و اخراج مرده از زنده و اخراج نبات از زمین با فرستادن باران بر آن] شما خارج می‌‌شوید

- ترجمه سلطانی

زنده را از مرده خارج می‌کند و مرده را از زنده خارج می‌کند و زمین را بعد از مرگش زنده می‌کند و این‌چنین شما خارج می‌شوید

- ترجمه راستین

(آن خدایی را تسبیح و ستایش گویید که) زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون آورد (یعنی آدمی را از نطفه و نطفه را از آدمی برانگیزد) و زمین را پس از (فصل خزان و) مرگ (گیاهان باز به نسیم جانبخش بهارش) زنده گرداند، و همین گونه شما را هم (پس از مرگ زنده کنند و از خاک) بیرون آرند.

- ترجمه الهی قمشه‌ای

٢٠ وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ إِذَا أَنتُم بَشَرٌ تَنتَشِرُونَ

و از آیات او [یکی این است] که شما را از خاکی خلق کرد [به اعتبار خلق پدر شما آدم (ع) از آن، یا به اعتبار خلق مادّهٔ شما از آنچه که از خاک حاصل می‌‌شود و خاک بر آن غلبه می‌‌کند] سپس آنوقت شما بشری شدید که به تکاپو می‌‌افتید

- ترجمه سلطانی

و از آیات او (یکی این است) که شما را از خاکی خلق کرد سپس آنوقت شما بشری شدید که به تکاپو می‌افتید

- ترجمه راستین

و یکی از نشانه‌های (قدرت) او این است که (پدر) شما آدمیان را از خاک خلق کرد سپس (به توالد) بشری (منشعب و نژادهایی مختلف) شدید که (در همه روی زمین) منتشر گشتید.

- ترجمه الهی قمشه‌ای
(نمایش تمام آیات سوره)