سورهٔ احزاب آیه ۵۰

ای پیامبر، ما برای تو حلال کردیم [آن] ازواج تو را که اجر (مَهر) آنها را داده‌‌ای [زیرا مهر، اجر برای بُضع (شرمگاه) است] و آنچه که دستانت مالک شده (کنیزان) از آنچه که خداوند بر تو غنیمت داد و دختران عمویت و دختران عمّه‌‌هایت و دختران داییت و دختران خاله‌‌هایت که با تو هجرت کرده‌‌اند و زن مؤمنه‌‌ای که خودش را به پیامبر بخشیده اگر پیامبر بخواهد که او را نکاح کند این خالص [یعنی فقط مخصوص] برای تو است نه مؤمنین، همانا ما می‌‌دانیم که دربارهٔ (در حقّ) ازواجشان [از عدد و قِسم (تقسیم شب‌‌ها بین زوجات توسط زوج) و در حقّ] آنچه (از کنیزان) که دستانشان مالک شده بر آنان چه فرض (واجب) کرده‌‌ایم [از توسعه بر آنها (مؤنّث) در معیشت و عدم تضییق بر آنها در خدمت و اقتصار بر مملوکه (کنیز) اگر بر ازدواج با حرّه (زن آزاد) اطاقت (توانایی) نداشته باشند، و اقتصار بر حرّهٔ واحده اگر از عدم عدالت بترسند]، تا اینکه بر تو حرجی نباشد [یعنی تو از تقیید خارج شده‌‌ای و مطلق گشته‌‌ای، و شایسته نیست که در آنچه که می‌‌خواهی بر تو حرجى باشد] و خداوند بسیار آمرزنده است [و آنچه را که از تعدّد ازواج بر تو لازم می‌‌شود از تکدّر قلب تو به کثرات و تعدّد ازواج می‌‌آمرزد، یا کسی را که تو را در تعدّد ازواج از روی جهل خود به سبب آن ملامت می‌‌کند می‌‌آمرزد] و مهربان می‌‌باشد [که به تو رحم می‌‌کند، و تو را از آنچه که در دنیا تو را شین (بدنام، بی‌‌آبرو) می‌‌کند از تعدّد ازواج حفظ می‌‌کند، یا در آخرت به تو رحم می‌‌کند با توسعهٔ بر تو در مقامات تو، یا به آنها رحم می‌‌کند پس از آنچه که به خاطر ملامت کردن تو آنها را از ایمان خارج می‌‌کند حفظ می‌‌کند یا در آخرت به آنها رحم می‌‌کند]

ای پیامبر، ما برای تو حلال کردیم (آن) ازواج تو را که اجر (مَهر) آنها (مؤنّث) را داده‌ای و آنچه که دستانت مالک شده (کنیزان) از آنچه که خداوند بر تو غنیمت داد و دختران عمویت و دختران عمّه‌هایت و دختران داییت و دختران خاله‌هایت که با تو هجرت کرده‌اند و زن مؤمنه‌ای که خودش را به پیامبر بخشیده اگر پیامبر بخواهد که او (مؤنّث) را نکاح کند این خالص (فقط مخصوص) برای تو است نه مؤمنین، همانا ما می‌دانیم که دربارهٔ ازواجشان و آنچه (از کنیزان) که دستانشان مالک شده بر آنان چه فرض (واجب) کرده‌ایم، تا اینکه بر تو حرجی نباشد و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان می‌باشد

ای پیغمبر (گرامی) ما زنانی را که مهرشان ادا کردی بر تو حلال کردیم و نیز کنیزانی را که به غنیمت خدا تو را نصیب کرد و ملک تو شد و نیز دختران عمو و دختران عمّه‌ها و دختران خالو و دختران خاله‌هایت را آنها که با تو از وطن خود هجرت کردند و نیز زن مؤمنه‌ای را که خود را به رسول (بی‌شرط و مهر) ببخشد و رسول هم به نکاحش مایل باشد، که این حکم (هبه و بخشیدن زن و حلال شدن او) مخصوص توست دون مؤمنان، که ما حکم زنان عقدی و کنیزان ملکی مؤمنان را (که پیشتر با شرایط و عدد و حقوق آنها بر شوهر همه را بیان کردیم) می‌دانیم که چه مقرر کرده‌ایم. (این زنان همه را که بر تو حلال کردیم و تو را مانند مؤمنان امّتت به احکام نکاح مقیّد نکردیم) بدین سبب است که بر وجود (عزیز) تو در امر نکاح هیچ حرج و زحمتی نباشد. و خدا را (بر بندگان، خصوص بر تو) مغفرت و رحمت بسیار است.