سورهٔ نساء آیه ۱۱۳

و اگر فضل خداوند (نبوّت و رسالت) و رحمتش (ولایت) بر تو [یا حافظ تو] نبود حتماً گروهی از آنها همّت می‌‌گماشتند که تو را [از رأى صواب (درست) تو یا از رؤیت صواب تو] گمراه کنند و گمراه نمی‌‌کنند مگر خودشان را [با همّت خود] و [بر فرض همّت از آنان] چیزی به تو ضرر نمی‌‌رسانند و خداوند کتاب (یعنی نبوّت) را و حکمت (یعنی ولایت) را بر تو نازل کرد و [با انزال ولایت] آنچه را که [از دقایق کثرات و دقایق احکام آنها که همان لازمهٔ رسالت است] نمی‌‌دانستی به تو تعلیم داد و فضل خداوند [یعنی رسالت یا مطلق نعمت‌‌های خداوند] بر تو بزرگ می‌‌باشد

و اگر فضل خداوند و رحمتش بر تو نبود حتماً گروهی از آنها همّت می‌گماشتند که تو را گمراه کنند و گمراه نمی‌کنند مگر خودشان را و چیزی به تو ضرر نمی‌رسانند و خداوند کتاب را و حکمت را بر تو نازل کرد و آنچه را که نمی‌دانستی به تو تعلیم داد و فضل خداوند بر تو بزرگ می‌باشد

و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود گروهی از آنان (دشمنان اسلام) همت بر آن گماشته بودند که تو را از راه صواب دور سازند، حال آنکه آنها خود را از راه حق و صواب دور ساخته و به تو هیچ زیانی نتوانند رسانید و خدا به تو این کتاب (قرآن مجید) و (مقام) حکمت (و نبوت) را عطا کرده و آنچه را که نمی‌دانستی به تو بیاموخت، و خدا را با تو لطف عظیم و عنایت بی‌اندازه است.