سورهٔ نساء آیه ۲

و به یتیمان [بعد از حفظ و انس (پی بردن به) رشد از آنها] اموالشان را بدهید و [اموال] پستِ (بی ارزش) [خود] را با خوب (مرغوب) [از اموال آنها] تبدیل نکنید و اموال آنها را با اموال خود نخورید همانا آن گناه بزرگی (ذنب عظیمی) می‌‌باشد [چون منع یتیمان از حقّشان به هر معنی که باشد به عنوان ظلم بر مظلومی می‌‌باشد که مستحقّ بر ترحّم می‌‌باشد]

و به یتیمان اموالشان را بدهید و پستِ (خود) را به خوب تبدیل نکنید و اموال آنها را با اموال خود نخورید همانا آن گناه بزرگی می‌باشد

و اموال یتیمان را پس از بلوغ به دست آنها دهید، و مال بد و نامرغوب خود را به مرغوب (آنها) تبدیل نکنید و اموال آنان را به ضمیمه اموال خود مخورید، که این گناهی بس بزرگ است.