سورهٔ نساء آیه ۳۷

کسانی که بُخل می‌‌ورزند {بخل سجیّه‌‌ای است که انسان را از خارج کردن آنچه که تحت ید او است و رفع ید او از آن منع می‌‌کند، چه از حقوق الهی باشد مانند زکات و خمس یا حقوق خلقی مانند نفقات واجب و دیون حالّ (سررسید) شدهٔ مفروضه (واجب شده)، یا مسنونه (سنّت شده) مانند زکات و سایر صدقات مستحّب و صنایع (نیکویی کردن) معروفه (پسندیده) و مانند انفاقات مستحّب برای خودش و عیالش و خویشانش و همسایگانش} و مردم را به بُخل امر می‌‌کنند و آنچه که خداوند از فضلش [از نعمت‌‌های ظاهری و باطنی و قوّت قوا و حشمت و جاه و علوم و معارف] به آنها داده است را کتمان می‌‌کنند [عذر می‌‌آورند به اینکه آنچه که انفاق کنند را ندارند، کفران کننده هستند] و [ما] برای کافران (کتمان کنندگان نِعَم) عذابی خوار کننده مهیّا کرده‌‌ایم

کسانی که بُخل می‌ورزند و مردم را به بُخل امر می‌کنند و آنچه که خداوند از فضلش به آنها داده را کتمان می‌کنند و برای کافران عذابی خوار کننده مهیّا کرده‌ایم

همان گروه که بخل می‌ورزند و مردم را به بخل وادار می‌کنند و آنچه را که خدا از فضل خود به آنها بخشیده (از آیات و احکام آسمانی) کتمان می‌کنند. و ما برای کافران عذابی خوارکننده مهیّا داشته‌ایم.