سورهٔ نساء آیه ۶۹

و هر کس از خداوند و رسول [با قبول امر آن دو دربارهٔ علی] اطاعت کند [و به او رجعت کند و به او التجاء برد، به او رحم می‌‌کند و از او بیعت و میثاق الهی می‌‌گیرد و او را در ولایت خود داخل می‌‌کند، و کسانی که علی (ع) آنها را در ولایتش داخل کند] پس آنها با کسانی خواهند بود که خداوند بر آنها نعمت کرده از پیامبران و صدّیقان و شهداء و صالحین {زیرا نعمت حقیقی همان علیّ (ع) و ولایت او است، و کسی که به نبوّت و کمالات آن برسد، به آن نرسیده مگر با ولایت علی، و از آنها کسی که ابتلاء شود ابتلاء نشده مگر با وقوف در ولایت علی} و آنها به نیکی رفیق (مهربان) هستند {نبىّ انسانی است که چیزی به او وحی می‌‌شود، و صدّیق کسی است که قولاً و فعلً و عقیدتاً و خلقاً از اعوجاج خارج شده و غیر خود را نیز از اعوجاج خارج می‌‌سازد و مراد از آنها اوصیاء هستند که در خودشان کامل و مکمّل بر غیر خود گشته‌‌اند، و شهداء آن کسانی هستند که با سلوک یا با جذب غیب را مشاهده کرده‌‌اند و به مقام قلب رسیده‌‌اند و نزد پروردگارشان در ولایت که همان علی (ع) است حاضر شده‌‌اند، یا مراد از آنها کسانی هستند که در جهاد استشهاد (طلب شهادت) کردند، و صالحین در اینجا آن کسانی هستند که به ولایت توسّل جستند، و به مقامی در آن نرسیده‌‌اند لکن از روی صدق سلوک کرده‌‌اند}

و هر کس از خداوند و رسول اطاعت کند پس آنها با کسانی خواهند بود که خداوند بر آنها نعمت کرده از پیامبران و صدّیقان و شهداء و صالحین و آنها به نیکی رفیق (مهربان) هستند

و آنان که اطاعت خدا و رسول کنند البته با کسانی که خدا به آن‌ها لطف فرموده یعنی با پیغمبران و صدّیقان و شهیدان و نیکوکاران محشور خواهند شد، و اینان نیکو رفیقانی هستند.