سورهٔ نساء
آیه ۹۲
متن عربی آیه
٩٢ وَمَا كَانَ لِـمُؤْمِنٍ أَن يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً وَمَن قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَدِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَى أَهْلِهِ إِلَّا أَن يَصَّدَّقُوا فَإِن كَانَ مِن قَوْمٍ عَدُوٍّ لَّكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَإِن كَانَ مِن قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ فَدِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَى أَهْلِهِ وَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ تَوْبَةً مِّنَ اللَّهِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
ترجمهها
و بر مؤمن [صحیح] نباشد که مؤمنی را [به غیر حقّ] بکشد [پس به هر حال عذاب خواهد شد] مگر از روی خطاء و کسی که مؤمنی را از روی خطاء بکشد، پس آزاد کردن بردهای مؤمن و دیهای که به اهل او تسلّم (پرداخت) کند [بر عهدهٔ او] است مگر اینکه [اولیاء دم با عفو کردن] صدقه (تصدّق، گذشت) کنند و اگر از قومی باشد که بر شما دشمن هستند و (در حالی که) او مؤمن است پس آزاد کردن بردهای مؤمن [بدون دیه بر عهدهٔ او است] و اگر از قومی بود که بین شما و آنها پیمانی هست، پس [از جهت حفظ میثاق] تسلّم (پرداخت) دیه به اهل او و آزاد کردن بردهای مؤمن [بر عهدهٔ او است]، پس کسی که [بردهای یا ثمن آن را] نیافت پس دو ماه پیاپی روزه به (سبب) توبه از خداوند [بر عهدهٔ او] است و خداوند دانا [به وضع احکام] و حکیم میباشد [که آن را بر غایات محکمه وضع میکند]
و بر مؤمن نباشد که مؤمنی را بکشد مگر از روی خطاء و کسی که مؤمنی را از روی خطاء بکشد، پس آزاد کردن بردهای مؤمن و دیهای که به اهل او تسلّم (پرداخت) کند (بر عهدهٔ او) است مگر اینکه (اولیاء دم با عفو کردن) صدقه (گذشت) کنند و اگر از قومی باشد که بر شما دشمن هستند و (در حالی که) او مؤمن است پس آزاد کردن بردهای مؤمن (بر عهدهٔ او) است و اگر از قومی بود که بین شما و آنها پیمانی هست پس تسلّم (پرداخت) دیه به اهل او و آزاد کردن بردهای مؤمن (بر عهدهٔ او) است، پس کسی که نیافت پس دو ماه پیاپی روزه به (سبب) توبه از خداوند (بر عهدهٔ او) است و خداوند دانا و حکیم میباشد
هیچ مؤمنی را نرسد که مؤمن دیگری را به قتل رساند مگر آنکه به اشتباه و خطا مرتکب آن شود، و در صورتی که به خطا هم مؤمنی را مقتول ساخت باید (به کفّاره آن) بنده مؤمنی را آزاد کند و خونبهای آن را به صاحبش تسلیم نماید مگر آنکه دیه را ورثه (به قاتل) ببخشند. و اگر مقتولِ مؤمن از قومی باشد که با شما دشمن و محاربند، قاتل دیه ندهد، لیکن بر او است که بنده مؤمنی را آزاد کند، و اگر مقتول از قومی است که بین شما با آنها پیمان برقرار بوده پس خونبها را به صاحب خون پرداخته و بنده مؤمنی (به کفاره آن) آزاد کند، و اگر (بندهای) نیابد بایستی دو ماه متوالی روزه دارد. این توبهای است که از طرف خدا پذیرفته است و خدا دانا و حکیم است.
لغات
(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)