سورهٔ شوری آیه ۲۷

و اگر خداوند روزی را برای بندگانش گسترش می‌‌داد البتّه در زمین سرکشی می‌‌کردند {وقتی که خداوند رزق نباتی را بگشاید از مأکول (خوردنی) و مشروب (نوشیدنی) یا رزق حیوانی را از شهوات بهیمیّه و بَسَطات (نمایش‌‌ها، گشادگی‌‌ها) سبُعیّه و اعتبارات شیطانیّه یا رزق انسانی را از الهامات و علوم و حِکم و مکاشفات صوری و معنوی، بر بندگان تعدّی می‌‌ورزند و به آنان ظلم می‌‌کنند و آنان را تحقیر می‌‌نمایند و از حقّ عدول می‌‌کنند زیرا انسان تا شوبی از نفس او بر او باقی باشد علوم صوری مورث ازدیاد انانیّت او می‌‌شود و مشاهدات صوری و مکاشفات معنوی نیز همچنین هستند، زیرا مذاهب باطل، اکثر آنها از مشاهداتی که ناقصین داشتند متولّد شده‌‌اند} و لکن آنچه که بخواهد به اندازه [یعنی به قدر استحقاق منزّلٌ علیه] نازل می‌‌کند زیرا او به بندگانش [یعنی به قدر استحقاق آنها و قدر آنچه که آنها را اصلاح می‌‌کند و آنچه که آنها را فاسد می‌‌کند را می‌‌داند] آگاه و بینا است

و اگر خداوند روزی را برای بندگانش گسترش می‌داد البتّه در زمین سرکشی می‌کردند و لکن آنچه که بخواهد به اندازه نازل می‌کند زیرا او به بندگانش آگاه و بینا است

و اگر خدا روزی بندگان را وسیع و فراوان کند در روی زمین ظلم و طغیان بسیار کنند لیکن به اندازه‌ای که بخواهد (و صلاح داند) نازل می‌گرداند، که خدا به احوال بندگانش آگاه و بیناست.