سورهٔ احقاف

«حم»

تنزیل (نزول تدریجی) کتاب از سوی خداوند غالب حکیم است

آسمان‌‌ها و زمین و آنچه که بین آن دو است را خلق نکرده‌‌ایم مگر به حقّ [مخلوقٌ به] و با اَجل (مدّت) معیّن [برای آسمان‌‌های عالم صغیر و زمین آن و همچنین آسمان‌‌های عالم کبیر و زمین آن] و کسانی که کفر ورزیده‌‌اند از آنچه که [از عقوبت بر ترک متابعت و ترک ولایت به آنها الحاق می‌‌شود (می‌‌رسد)] بیم داده شده‌‌اند [از عدم التفات آنها به آن و عدم تدبّرشان برای دفع آن بر حسبان (پندار) خود که ما آنها را عبث و لغو خلق کرده‌‌ایم] روگردانند

[به مشرکین به خداوند و به مشرکین به ولایت] بگو: چه فکر می‌‌کنید دربارهٔ آنچه که غیر از خداوند [از اصنام و کواکب و اهواء و شیاطین و ملائکه، یا دربارهٔ آنچه که به جای خلفای خداوند یا بدون اذن خداوند از رؤسای ضلالت] می‌‌خوانید؟ به من نشان دهید که از زمین چه خلق کرده‌‌اند یا چه شراکتی در آسمان‌‌ها دارند؟ [تا بدان مستحقّ عبادت شدن شوند] اگر راستگو می‌‌باشید کتابی (نوشته‌‌ای) قبل از این یا اثری علمی را برای من بیاورید [یعنی اگر شما دلیلی عقلی ندارید پس از کتاب آسمانی یا غیر آسمانی دلیلی نقلی بیاورید که تقلید از آن ممکن شود یا اثری علمی، یعنی برای من نوشته‌‌ای یا حدیث منقولی بیاورید که از علمی ناشی شده باشد که اعتماد به آن جواز اشراک شرکاء در آن را ممکن سازد]

و چه کسی گمراه‌‌تر از آن کسانی است که به جای خداوند کسانی را می‌‌خوانند که [اگر دعاى آنها را بشنوند] تا روز قیامت بر آنها استجابت نمی‌‌کنند و آنها از دعای آنها غافلند [چه رسد به شنیدن آن و اجابت آنها]

و وقتی که مردم محشور شوند آنها دشمنان آنان خواهند بود و به عبادت خود کافر (منکر) خواهند شد

و وقتی که آیات روشن (واضح الدلاله یا موضح) ما برای آنها تلاوت شود کسانی که نسبت به حقّ کفر ورزیدند چون نزد آنها آمد [یعنی بعد از آنکه حقّیّت آنها ظاهر شد دربارهٔ آیات] گفتند این جادویی واضح است

یا می‌‌گویند: آن را افتراء بسته است [در جوابشان] بگو: اگر آن را افتراء بسته باشم پس شما چیزی [از عذاب خدا را از من دفع نکنید و چیزی از اَوْزار (بارهای سنگین) مرا تحمّل ننمایید، برای اینکه شما] در برابر خداوند بر من مالک نمی‌‌شوید [تا آن را از من دفع نمایید]، او به آنچه که به آن فرو می‌‌روید [یعنی اندفاع (تن در دادن، با سر فرو رفتن) می‌‌کنید از گفتار به اینکه قرآن سِحر یا افتراء است] داناتر است او به عنوان شاهد بین من و شما کافی است و او بسیار آمرزنده و مهربان است

[به آنها] بگو: [چرا رسالت را غریب می‌‌شمارید؟ و حال آنکه مثل سایر رسولان می‌‌باشم و] من بدعی (پدیدهٔ جدیدی) از رسولان نیستم [یعنی یکی از آنها هستم و رسولان مثل من بشر بوده‌‌اند و می‌‌خوردند و می‌‌آشامیدند و نکاح می‌‌کردند و در بازارها راه می‌‌رفتند و احکام را از سوی خداوند می‌‌آوردند و به توحید دعوت می‌‌کردند] و [بحسب اقتضای بشریّتم] نمی‌‌دانم که با من و با شما چه خواهد کرد [پس چه بر شما است که از من علم غیب را طلب می‌‌کنید؟!] من جز از آنچه که به من وحی می‌‌شود تبعیّت نمی‌‌کنم [و از آن به آنچه که اشتهاء (میل) دارید یا اشتهاء دارم تجاوز نمی‌‌کنم] و من [بحسب رسالتم] جز بیم دهنده‌‌ای واضح نیستم [و اگرچه بحسب ولایتم هادی شما می‌‌باشم و بر آنچه که بر آن قدرت ندارید قادرم و به آنچه که نمی‌‌دانید عالمی مُبین (ظاهر الانذار و ظاهر الصّدق یا واضح کننده) هستم]

بگو آیا دیدید (به من خبر دهید) اگر [قرآن یا قرآن ولایت علیّ (ع) یا وحی به من یا این که آن را از رسالت یا ولایت علیّ (ع) ادّعاء می‌‌کنم] از نزد خداوند باشد و شما به آن کفر ورزیده‌‌اید و شاهدی از بنی اسرائیل [با تورات] بر مثل آن گواهی داده و [آن شاهد] ایمان آورده [باشد] و [با این حال شما از ایمان به او] استکبار ورزیدید، [آیا پس ظالم نبوده‌‌اید؟ یا پس آیا مواخذه نمی‌‌شوید؟] همانا خداوند مردمان ظالم را هدایت نمی‌‌کند