سورهٔ احقاف آیه ۱۵

تفسیر


جزء ۲۶
سوره احقاف
حزب ۱۰۱

متن عربی آیه

١٥ وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِـحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

ترجمه‌ها

و به انسان دربارهٔ احسان کردن به والدینش وصیّت کردیم مادرش او را با دشواری حمل کرد و او را با دشواری وضع [حمل] کرد و [مدّت] حمل او و جدا کردنش [از شیر] سی ماه است تا آنوقت که به اشدّ [رشد] خود برسد و به چهل سالگی برسد [سزاوار است که] بگوید پروردگارا مرا مشتاق کن [یعنی به من الهام کن یا به من ولع بده] که نعمتت که تو به من و به والدینم نعمت کردی را شکر کنم و اینکه عمل صالحی کنم که تو از آن راضی شوی و در ذرّیّه‌‌ام برایم اصلاح کن همانا من [از آنچه که مرا از تو مشغول می‌‌دارد] به سوی تو بازگشته‌‌ام و همانا من از مسلمین (تسلیم شدگان، مخلصین، منقادین) هستم

و به انسان دربارهٔ احسان کردن به والدینش وصیّت کردیم مادرش او را با دشواری حمل کرد و او را با دشواری وضع (حمل) کرد و (مدّت) حمل او و جدا کردنش (از شیر) سی ماه است تا آنوقت که به اشدّ (رشد) خود برسد و به چهل سالگی برسد (سزاوار است که) بگوید پروردگارا مرا مشتاق کن که نعمتت که تو به من و به والدینم نعمت کردی را شکر کنم و اینکه عمل صالحی کنم که تو از آن راضی شوی و در ذرّیّه‌ام برایم اصلاح کن همانا من به سوی تو بازگشته‌ام و همانا من از مسلمین (تسلیم شدگان) هستم

و ما انسان را به احسان در حق پدر و مادر خود سفارش کردیم، که مادر با رنج و زحمت بار حمل او کشید و باز با درد و مشقّت وضع حمل نمود و سی ماه تمام مدت حمل و شیرخواری او بود تا وقتی که طفل به حد رشد رسید و آدمی چهل ساله گشت (و عقل و کمال یافت آن گاه سزد که) عرض کند: بار خدایا، مرا بر نعمتی که به من و پدر و مادر من عطا فرمودی شکر بیاموز و به کار شایسته‌ای که رضا و خشنودی تو در آن است موفق دار و فرزندان مرا صالح گردان، من به درگاه تو باز آمدم و از تسلیمان فرمان تو شدم.

لغات

(برای دیدن جزییات هر کلمه روی آن کلیک کنید)

وَوَصَّيْنَا
و سفارش کردیم
الْإِنسَانَ
انسان
بِوَالِدَيْهِ
به پدر و مادرش
إِحْسَانًا
نیکی
حَمَلَتْهُ
به او حامله شد
أُمُّهُ
مادرش
كُرْهًا
مشقت و ناراحتی
وَوَضَعَتْهُ
و وضع حمل کرد او را
كُرْهًا
مشقت و ناراحتی
وَحَمْلُهُ
و بارداری او
وَفِصَالُهُ
و از شیر گرفتن او
ثَلَاثُونَ
سی
شَهْرًا
ماه
حَتَّى
تا این که
إِذَا
هنگامی که
بَلَغَ
رسید
أَشُدَّهُ
حد رشد خود
وَبَلَغَ
و رسید
أَرْبَعِينَ
چهل
سَنَةً
سال
قَالَ
گفت
رَبِّ
پروردگار
أَوْزِعْنِي
توفیق ده مرا، وادار کن مرا
أَنْ
که
أَشْكُرَ
شکر کنم
نِعْمَتَكَ
نعمتت
الَّتِي
که
أَنْعَمْتَ
نعمت دادی
عَلَيَّ
بر من
وَعَلَى
و بر
وَالِدَيَّ
پدر و مادرم
وَأَنْ
و این که
أَعْمَلَ
عمل کنم
صَالِحًا
(کار) شایسته
تَرْضَاهُ
می‌پسندی آن را
وَأَصْلِحْ
و اصلاح کن
لِي
برای من
فِي
در
ذُرِّيَّتِي
نسل من
إِنِّي
همانا من
تُبْتُ
توبه کردم
إِلَيْكَ
به سوی تو
وَإِنِّي
و همانا من
مِنَ
از
الْمُسْلِمِينَ
مسلمانان